27 dingen uit de jaren 60 deden kinderen die ons nu zouden afschrikken

Het is eigenlijk een wonder dat iemand van ons zijn jeugd in de jaren zestig heeft overleefd! Ouders stelden kinderen bloot aan passief roken en lieten ze wild door de straten rennen. Suiker zat in alles en overal lagen gevaren op de loer. Gezien de praktische manier van opvoeden van vandaag, is het moeilijk om enkele dingen te geloven die 'normaal' waren voor kinderen in de jaren '60.

Onveilige kribben

In de jaren '60 moedigden kinderartsen moeders aan om baby's op hun buik te laten slapen ― waarvan we nu weten dat het geen goed idee is. Plus, wiegjes hadden vandaag weinig van de veiligheidsmaatregelen getroffen. Gevaarlijke valleuningen, latten zo breed dat het hoofd van een baby vast kan komen te zitten, plaatsen waar kleine vingers kunnen worden gepakt en verstikkingsgevaar waren slechts enkele van de problemen. Helaas waren er tragedies voor baby's nodig om tot meer productieregels te leiden.

Trampolines zonder netten

Het leek een gratis en gemakkelijke manier om plezier te hebben, maar zonder netten bestond er een risico op veel verschillende verwondingen, waaronder verstuikingen, pauzes en vallen op je hoofd toen een van de aangrenzende kinderen hard genoeg sprong om je van de trampoline te stuiteren . De dingen waar kinderen overheen klommen en in parken speelden, waren natuurlijk ook twijfelachtig en werden niet altijd gebouwd met veiligheidsnormen in gedachten.

Ouders zouden kindveilig zijn door een baby uit zijn wieg te halen en hem in een box te steken. Of misschien een groter omheind gebied. Maar toen hij eenmaal op handen en voeten was gekropen, was alles redelijk spel. Moeder liet kleintjes spelen met potten en pannen terwijl ze kookte, maar ze maakte zich niet al te veel zorgen over de chemicaliën onder de gootsteen waar je speelde. Er bestond niet zoiets als kindveilige medicijnflesdeksels of speciale vergrendelingen voor elke kast, lade en deur. Er waren stopcontacten om met een vork te steken en kleine verstikkingsgevaren waren er in overvloed.

Lopen van en naar school alleen

Er was geen carpool. Zelfs eerste klassers werden op eigen gelegenheid naar school gestuurd nadat ze de weg hadden geleerd. Soms ging je mee met een broer of zus of een buurjongetje dat dezelfde route liep, zodat je niet helemaal alleen was, maar ouders maakten zich geen zorgen over slechte mensen die op de loer lagen. Dawlen op weg naar huis was toegestaan, dus je kon natuurlijk stoppen voor een hapje na school.

Zonder begeleiding naar het huis van een vriend gaan

Tegenwoordig is er veel planning nodig om een ​​kind naar een speeldatum te brengen (en een detective om te controleren of een locatie of huis veilig is). Maar in de jaren '60 riep je net tegen mama: "Ik ga naar die-en-die's" en liep je vervolgens alleen naar het huis van je vriend, of sprong je op je fiets. De dichtste vrienden woonden vrij dicht in de buurt en je had geen afspraak nodig om ze te zien. Je kwam opdagen, rondhangen en soms ook blijven eten.

Suikerhoudende kauwgom en snoep waren een nietje uit de jaren 60. En bellen zo groot blazen dat ze over je neus breken was iets heel groots. Soms hadden kinderen bellenblazende wedstrijden. De bubbel zou breken en je zou aan een nieuw stuk beginnen. Gum was niet toegestaan ​​op school, maar je zou het toch binnensluipen, en als je genoeg voor andere kinderen meebracht, zou je nieuwe vrienden voor het leven maken. Holten volgden!

Granen Met Veel Suiker

Granen was ontbijt. Het kwam in verschillende vormen van tarwe, maïs of haver. Sommige granen waren voorgesuikerd, zoals Trix en Cap'n Crunch. Anderen, zoals ongezoete cornflakes, hadden enorme hoeveelheden lepelsuiker nodig om goed te smaken. De suikerpot stond op de tafel en je zou waarschijnlijk vier eetlepels kunnen opscheppen voordat mama je waarschuwde voor buikpijn.

Nonnen die sloegen

Als je naar de katholieke school ging, werd je over het algemeen blootgesteld aan verschillende tuchttechnieken. De klassieker was het hebben van een liniaal tegen je knokkels geslagen als je hardop sprak, een ruw huis had of je huiswerk niet had. Een andere favoriet was je aan je oor de kamer uit trekken. Deze straffen zouden vandaag waarschijnlijk resulteren in een woedende moeder in het kantoor van de directeur, maar toen waren ze gewoon weer normaal.

Hangen in de snoepwinkels

Bij lokale snoepwinkels kun je gaan en voor centen alle snoepjes kopen die je moeder je niet thuis heeft laten eten. Je zou het in kleine papieren zakjes naar huis kunnen sluipen. Je kunt ook rondhangen en een ijsje frisdrank, mout en ei of frisdrank met suiker krijgen en aan een aanrecht gaan zitten en drinken zoals volwassenen zich naar een bar uitstrekken. Kinderen gingen vaak in packs na school en niemand maakte zich teveel zorgen waar je was geweest, zolang het je eetlust niet bedierf.

Rijfietsen zonder helmen

Omdat moeders geen kinderen rondstuurden, moest je een oudere broer of zus naar je toe brengen of je fietste. Een van de eerste overgangsriten was de dag dat je vader je leerde fietsen. Ouders verwachtten dat je zou vallen en zorgden ervoor dat je weer ging zitten en stopte met zeuren over geschaafde knieën en ellebogen. Als je het eenmaal onder de knie hebt, kun je het huis verlaten en andere kinderen op de fiets ontmoeten en samen rondrijden. Niemand heeft ooit gedacht aan het dragen van een helm ― inclusief onze gekke grote broers die op motorfietsen reden ― maar nu is het een wet.

liftend

Liften was een populair vervoermiddel en mensen in de jaren '60 maakten zich geen zorgen over het soort enge dingen waardoor velen liften een duim omlaag gaven. Jonge volwassenen, hippies en transiënten lieten lange afstanden lopen. En kinderen gebruikten hun duimen ook om gratis ritten te krijgen. Soms ging het naar school, of om van huis weg te rennen. Andere keren was het om ergens te komen waar een ouder weigerde je mee te nemen of niet wilde dat je ging. Kinderen hebben ook ritten gemaakt voor entertainment en om nieuwe mensen te ontmoeten.

De hele dag buiten spelen zonder toezicht

Het leek erop dat moeders niet konden wachten om hun kinderen 's ochtends het huis uit te schoppen, zodat ze konden doorgaan met hun klusjes of een praatje konden maken met vrienden. Ze riepen je binnen toen het eten klaar was en lieten je terug naar buiten, en zeiden je dat je naar binnen moest gaan wanneer de straatverlichting aangaat. Zoals Jerry Seinfeld ooit zei: "We waren als wilde honden." Kinderen liepen rond in pakketten, op zoek naar dingen om te doen. Volwassenen hadden vaak lange tijd geen idee waar hun kind zich bevond.

Zelf spelen op het strand

De jaren '60 gingen allemaal over tieners die plezier hebben in strandfilms. De hele familie zou samen naar de oceaan gaan. Kinderen waren waterbaby's. Terwijl je ouders strandparasols en stoelen aan het opzetten waren, zou je meteen smeken om naar het water te gaan. En ze lieten je, met het bevel, "blijven waar ik je kan zien." Maar echt, de strandwachten waren als babysitters.

Geen zonnebrandcrème

De jaren '60 was de gouden eeuw van de kleur - en geen UV-bescherming. Moeder heeft je misschien met zonnebrandolie gesmeerd, maar om je te helpen bruinen om je huid niet tegen schadelijke stralen te beschermen. Oudere kinderen zouden babyolie met jodium erin gebruiken om brandwonden te voorkomen en zouden een reflector gebruiken om zichzelf in de zon te bakken.

Stick Ball en Games in the Streets

Grote steden waren niet gevuld met parken en groene ruimtes zoals ze nu zijn. Stickball, straathockey, Ringolevio, Marco Polo en verstoppertje waren slechts enkele van de spellen die kinderen in de straten met veel mensenhandel speelden in de jaren '60. Ze speelden ook met knikkers en richtten ze in de kleine gaten in putdeksels, en er waren hinkelspelplanken geschreven met krijt op het asfalt. Iedereen ging uit de weg toen er auto's kwamen en toen de auto's reden, werden de games hervat.

Drinken uit tuinslangen

Flessenwater was niet eens iets in de jaren '60, tenzij je een kantine had. De slang, die van jou of die van een buurman, was hoe kinderen gehydrateerd bleven terwijl ze buiten speelden. Slangen waren niet gereguleerd zoals drinkwater in het huis, maar niemand droomde ooit dat er onveilige niveaus lood binnenkwamen. (Het koperen mondstuk was ook een gevaar omdat het lood kon uitlogen.) Het was ook gebruikelijk om te drinken uit openbare waterfonteinen, waarvan later werd vastgesteld dat ze meer een gezondheidsrisico vormden.

Afkoelen met een brandkraan

Er was een tijd dat ambtenaren hydranten voor kinderen openden om af te koelen in de zomer en ze wisten hoe ze de waterdruk lager konden zetten of een sprinklerfunctie konden opzetten. Maar dat weerhield iemands slimme oudere broer er niet van om het volledig te openen. Afgezien van het verspillen van water, had het zo'n krachtige kracht dat het gemakkelijk kleine kinderen kon neerhalen.

Bloedbroeders en -zusters worden

Kinderen zouden loyaliteit en vriendschap beloven ― of een geheim houden over iets dat ze samen hebben gedaan ― door een kleine snee in hun vingers te maken en ze tegen elkaar te drukken. In de geest van de oude praktijk van bloedededen werd het als een coole manier beschouwd om voor altijd vrienden te zijn. Niemand had enig idee dat ze bacteriën en ziekten konden uitwisselen.

Slapen in de achterruit van de auto op roadtrips

Er waren geen mobiele telefoons of apparaten om kinderen op roadtrips te vermaken. Het was saai. Je moest een boek lezen, als je ogen het konden verdragen in een rijdende auto, of zingen. Een favoriet was 'Honderd flessen bier aan de muur'. Kinderen sliepen om de beurt in de achterruit van de auto terwijl deze in beweging was, omdat boven de stoelen in de achterruit een plek was waar kleine lichamen konden uitstrekken.

Thuiskomen in een leeg huis

De jaren '60 introduceerden een generatie huissleutelkinderen, naarmate meer moeders in dienst kwamen. Ouders van een helikopter behoorden tot de jaren 50. Kinderen kwamen thuis en moesten voor zichzelf zorgen - en als een oudere broer of zus je in de gaten had, hadden je ouders waarschijnlijk geen haast om naar huis te gaan.

Slaan en slaan

Vroeger sloegen ouders je omdat ouders dat deden toen je hen boos maakte. Het kan gewoon een klap op het hoofd zijn geweest, of letterlijk over papa's knie zijn geslagen voor een pak slaag. Soms werd het door het huis achtervolgd en met een riem geraakt. Ouders die met dat soort discipline waren grootgebracht, bleken het patroon voort te zetten. In veel huizen was een veel voorkomende bedreiging: "Wacht maar tot je vader thuiskomt." Het duurde een tijd voordat mensen inzagen dat fysieke straf misbruik was. Het bracht vele getraumatiseerde babyboomers in therapie, jaren later.

mercurochroom

Dit donkerroze, vrij verkrijgbare antisepticum ging op elke boo-boo. Het prikte, het rook en het vlekte. Het zat in elk medicijnkastje totdat de FDA nader ging kijken en ontdekte dat kwikhoudende medicijnen schadelijk kunnen zijn en als je er genoeg van gebruikt, de hersenen, nieren en baby's in de baarmoeder kunnen beïnvloeden.

Onveilig speelgoed

Monopoly en Candy Land waren natuurlijk niet schadelijk, maar in de jaren '60 waren er heel veel speelgoed dat super gevaarlijk was. Er was Swing Wing, wat in feite een hoelahoep was die was bevestigd aan een helm die je rond en rond moest slingeren met whiplash-achtige hoofdbewegingen. En Jarts, een pijl met een gevaarlijke haak eraan die door de lucht zou vliegen en op andere kinderen zou kunnen landen. Er waren ook veel BB-geweren en ook cap-geweren ― de caps zouden exploderen en enge schietgeluiden maken.

Jagende vrachtwagens die giftige dampen uitstoten

Er was geen waarschuwing dat er pesticide sprays kwamen, alleen de vreugde van kinderen die het leuk vonden om achter de vrachtwagen te rennen die gif spoot om muggen of andere gevaarlijke chemicaliën te doden. De mist die het maakte was aanlokkelijk en het rook ook goed. Rennen en achtervolgen van de vrachtwagens was leuk, om nog maar te zwijgen van het feit dat springen op de rug van bewegende auto's en met hen mee rennen in die dagen ook een sport was.