Witte waterlelies leven in stilstaande wateren rond de Middellandse Zee.
Ongeveer 25.000 soorten planten - land- en waterdieren - leven in en rond de Middellandse Zee. Hiervan wordt de helft nergens anders op aarde gevonden. De IUCN Red List heeft een onderzoek uitgevoerd naar 473 van de waterplanten in de Middellandse Zee. De organisatie heeft vastgesteld dat hiervan ten minste 15 procent het risico loopt te sterven. Naast bedreigde inheemse planten heeft de Middellandse Zee ook waterflora geïntroduceerd. Vervuiling, aantasting van het zeebioom en invasieve soorten spelen allemaal een rol bij de aantasting van mediterrane waterplanten.
Water Pennywort
Water pennywort, ook wel moeras pennywort (Hydrocotyle vulgaris) genoemd, is een waterplantensoort die in de Middellandse Zee voorkomt. Hoewel inheems in Noord-Afrikaanse en Europese regio's, is het niet endemisch of niet exclusief te vinden in het Middellandse Zeegebied. De 5-inch brede bladeren, in de vorm van afgeronde schilden, drijven boven het wateroppervlak. Water pennywort bloeit om onopvallende witte bloemen te produceren. Ze lopen geen risico in het mediterrane bioom.
witte Lotus
Witte lotus, ook wel Egyptische witte waterlelie (Nymphaea Lotus) genoemd, wordt gevonden in stilstaande wateren in het Middellandse-Zeegebied. Inheems in de rivier de Nijl, is het geïntroduceerd in het mediterrane bioom. Bloemstengels vertakken zich vanaf drijvende leliekussens op hoogtes tot 20 inch. Bloembloesems zijn wit, meerbladig en stervormig. Witte lotus wordt bedreigd in de Middellandse Zee.
Waterhyacint
Waterhyacint (Eichornia crassipes) is een invasieve soort in het Middellandse-Zeebekken, oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Volgens de Rode Lijst van IUCN verdubbelen waterhyacinten hun bevolking om de twee weken in de Middellandse Zee. De leerachtige, lange bladeren van de plant drijven boven het water, waardoor zonlicht niet kan binnendringen, wat het onderliggende ecosysteem beïnvloedt. Waterhyacint overtreft ook inheemse waterplanten en interfereert met bootverkeer. Deze soort produceert opzichtige blauwviolette bloemen. Zes-bloembladen bloemen vormen een langwerpige groep of buis op het bovenste gedeelte van de stengel.
Neptunus gras
Neptunusgras (Posidonia oceanica) wordt momenteel alleen gevonden in de Middellandse Zee en in de zuidelijke wateren van Australië. Het kan worden gevonden op diepten van 15 tot 165 voet. De lintvormige grasbladen groeien langzaam langs horizontale wortelstokken om onderwaterweiden te vormen. Helaas wordt het zwaar gecompenseerd door Caulerpa taxifolia, een geïntroduceerde aquatische groene alg. Caulerpa taxifolia werd geïntroduceerd vanuit het Caribisch gebied en is snel productief geworden in het Middellandse Zeegebied. De gevederde, groene bladen vormen invasieve massa's. Volgens het Centre for Aquatic and Invasive Plants is het in gebieden die het vestigt, in staat om 45 procent van de Neptunus graspopulatie per jaar te doden.
