Van kort nadat haar man stierf in 1881 tot haar eigen dood in 1922, woonde geweer erfgename Sarah Winchester alleen. Waarom stond ze dan op de altijd aanwezige constructie die de eerste acht kamers van haar boerderij transformeerde in een uitgestrekt 160-kamer herenhuis dat 24.000 vierkante meter overspande, compleet met deuren en trappenhuizen die naar nergens leidden?
Een theorie is dat Sarah gelukkigere tijden wilde herbeleven. Volgens de Los Angeles Times hadden zij en haar overleden echtgenoot samen toezicht gehouden op de bouw van hun voormalige woning in New Haven, Connecticut. "Ik denk dat Sarah die ervaring probeerde te herhalen door iets te doen waar ze allebei van hielden", zegt Janan Boehme, een historicus die bijna 40 jaar in het Winchester Mystery House heeft gewerkt.
Een andere theorie stelt dat Sarah filantropische motieven in het hart had. De weduwe had tientallen timmerlieden in dienst die 36 jaar lang 24 uur per dag werken, en betaalde ze driemaal zoveel als vergelijkbare timmerlieden, volgens een Smithsoniaans artikel van Pamela Haag, Ph.D., auteur van The Gunning of America: Business en het maken van een Amerikaanse geweercultuur . Boehme vertelde de LA Times dat Winchester "tonnen geld had en haar werknemers winstgevend wilde houden."
De derde en meest bizarre theorie beweert dat Sarah handelde op advies van een medium dat, terwijl ze haar overleden echtgenoot zogenaamd channelde, zei dat ze voldoende kamers moest bouwen voor alle zielen van mensen die waren gedood met Winchester-geweren. De legende wil dat het labyrint van kamers in kamers, naar binnen gerichte ramen, deuren die naar muren openden en trappen die nergens naartoe liepen allemaal deel uitmaakten van een groot plan om de geesten van de doden te "verwarren".
Wat haar redenen ook waren, Sarah Winchester zelf was genoeg van een enigma om de aandacht van Hollywood te trekken: een film met Oscar-winnende actrice Helen Mirren als Sarah, geregisseerd door de Spierig Brothers (van Jigsaw bekendheid), speelt op 2 februari 2018 in de bioscoop.
Sarah Lockwood Pardee, geboren in 1840 in New Haven, Connecticut, trouwde op 22-jarige leeftijd met William Wirt Winchester, zoon van Oliver Winchester, fabrikant van een van de eerste herhalende geweren. Ze verwelkomden een dochter, hun enige kind, vier jaar later; helaas leefde ze slechts zes weken. Nadat William in 1881 aan tuberculose stierf, werd zijn aandeel in Winchester Repeating Arms Co. - ruwweg 50 procent, dat destijds werd geschat op ongeveer $ 20 miljoen, volgens de LA Times - overgedragen aan Sarah. Ze zette het geld in voor een schenking die de Winchester Chest Clinic in New Haven Yale Hospital financierde (het is er vandaag nog steeds) en een verhuizing naar het westen om dichter bij haar familieleden te zijn. Ze vestigde zich in San Jose, Californië, waar het droge klimaat gunstig was voor haar reumatoïde artritis.
"Er zijn veel opvattingen over haar, " vertelde Mirren de LA Times tijdens een interview dat afgelopen mei plaatsvond in het legendarische huis. "Was ze een Rozekruiser? Was ze een echte christen? Was ze achtervolgd? Was ze gek?"
"Als je een fortuin hebt verdiend met de dood, moet je de prijs, een psychologische prijs en een spirituele prijs betalen, " ging Mirren verder. "En ik kan me alleen maar voorstellen dat mensen die tot op de dag van vandaag veel geld verdienen met het verkopen van bewapening, op een gegeven moment pauzeren, vooral als ze christenen zijn: 'Ga ik betalen?'"
Sommigen wijzen op het teruggetrokken karakter van Sarah Winchester als bewijs van haar schuld. Ze had ook de gewoonte om in verschillende kamers te slapen (om zich voor geesten te verbergen?), Wat een probleem vormde nadat een aardbeving in 1906 ervoor zorgde dat drie verdiepingen van haar huis instortten. Staffers vond haar in een slaapkamer die was verduisterd door puin.
Terwijl de aankomende film Sarah's spiritualisme afspeelt met scènes zoals een seance die al dan niet heeft plaatsgevonden in de voorkant van het huis, ook wel de "heksenhoed" genoemd, is niet iedereen ervan overtuigd dat de erfgenaam buitenaardse motivaties had. Janan Boehme, de oude historicus van het huis, gelooft dat er een logische verklaring is voor de voortdurende, doolhofachtige constructie die Sarah in de tweede helft van haar leven heeft laten maken.
"Ze had een sociaal geweten en ze probeerde terug te geven", zei Boehme. "Dit huis op zichzelf was haar grootste sociale werk van allemaal."
