Boerenleven, zonder al het harde werk

De kudde schapen die door het bezit van Mary Tillman zwierven kreeg een paar weken geleden baby's. De laatste tijd kan de gepensioneerde schooldirecteur uit haar raam kijken en tientallen lammetjes hun moeders door het weiland volgen. Ze vindt het heerlijk om de schattige wezens van ver te bewonderen, en geniet van het feit dat ze niets van het werk hoeft te doen (voeden, hoeden) dat voor hen zorgt. Het zijn momenten zoals deze die Mary, 73, en echtgenoot William, 75, aantrokken naar hun buurt in de uitlopers van Blue Ridge Mountains in Virginia, een historische boerderij die ze delen met ongeveer 20 andere families.

Toen het echtpaar 10 jaar geleden met pensioen ging, speelden ze met het idee om een ​​boerderij te kopen, maar al snel realiseerden ze zich dat ze niet in staat waren om echt te boeren. Ze keken naar oude landbouwgrond in Vermont, Rhode Island en het westen van New York, maar hadden problemen met het vinden van onroerend goed dat precies bij hun behoeften paste. "We wilden een plek waar we ons geen zorgen hoefden te maken dat iemand de parkeerplaats aan de rand van ons eigendom zou neerzetten, " zegt Mary.

Toen hun zoektocht hen naar Qroe Farm Preservation in Swampscott, Massachusetts leidde, wisten ze dat ze meer van dit soort ontwikkelingen wilden zien: buurten waar het land van elke huiseigenaar een erfdienstbaarheid heeft en een centrale boerderij wordt verhuurd aan een pachterboer. Dat bracht hen naar Bundoran Farm in Virginia, ongeveer 18 mijl ten zuidwesten van Charlottesville.

"Toen we hier kwamen, was dit waarschijnlijk de mooiste plek die we hadden gezien", herinnert Mary zich.

Elke ochtend brengt William haar koffie in bed, en ze leest ongeveer een uur voordat ze opstaat om te ontbijten. Afhankelijk van de dag en de tijd van het jaar kan ze dan naar haar kas gaan om voor haar zaailingen te zorgen, of haar groentetuin te bekijken. Ze zou haar middag kunnen doorbrengen als vrijwilliger bij Virginia Master Naturalists, een organisatie die zich inzet voor het behoud van de openbare grond van de staat, of die dient bij de raad van bestuur van de boerderij.

"De boerderij is erg belangrijk voor me. We kunnen het verpesten als we niet voorzichtig zijn, dus ik voel me verplicht om betrokken te raken bij wat er gebeurt", zegt ze over haar rol in het bestuur.

De Tillmans hebben zich in de loop der jaren veel verplaatst, stuiterend van Alexandria, Virginia naar Providence, Rhode Island en tussenliggende steden, dankzij William's werk bij de Amerikaanse immigratie- en naturalisatiediensten, dus verhuisd van New Jersey naar de uitlopers van de Blue Ridge Mountains was een relatief gemakkelijke overgang. Het viel ook samen met het beëindigen van hun respectieve carrière. "Pensioen is een kunst", zegt Mary. "Er zijn mensen die rondhangen, maar ik zou daar nooit tegen kunnen. Ik moest dingen vinden die ik leuk vind om te doen en die betekenis hebben."

In tegenstelling tot de veelbesproken agrihoods die tegenwoordig populair zijn in residentieel onroerend goed, heeft Bundoran Farm een ​​authentiek agrarisch verleden. Het terrein van 2300 hectare is een van de langst continu in bedrijf zijnde boerderijen in de staat, met 10 hectare wijnwijngaarden, 1.000 hectare beschermd bos en 26.000 appelbomen die dateren uit de 19e eeuw. Het diende meer dan een eeuw als een veeboerderij. In feite had de familie die de boerderij in 2006 aan de oorspronkelijke ontwikkelaar Qroe verkocht, daar sinds de jaren veertig Hereford-runderen grootgebracht.

"Er zijn andere ontwikkelingen die hier een interpretatie van hebben - ze reserveren in wezen 50 hectare voor een gemeenschappelijke ruimte, fokvee en een tuin", zegt Hunter McCardle, senior vice president resortontwikkeling voor Natural Retreats, de ontwikkelaar achter Bundoran. "Maar dat is geen echt model van een boerderij. Niemand kan een dollar verdienen op 50 hectare vee. We hebben 188 stuks vee. We staan ​​lokale boeren toe om [hier] te blijven boeren, terwijl als we het land hadden gehakt in een hoop kavels voor kleine rode daken die boeren zouden moeten verplaatsen. Het is nu moeilijker voor boeren om land te vinden omdat alles wordt ontwikkeld. "

Natural Retreats, opgericht door voormalig rugbyspeler en Coca-Cola-uitvoerder Matt Spence, die ook vergelijkbare eigenschappen bezit en exploiteert in de buurt van nationale parken in het Verenigd Koninkrijk, kocht Bundoran Farm in 2013. Op dat moment stortte de vastgoedmarkt en de tragische dood van de eerste ontwikkelaars - Robert Baldwin en David Brown, die stierven met hun vliegtuig neergestort op het terrein tijdens mistige omstandigheden - hadden de levensduur van de conceptbuurt al bedreigd. Critici noemden het een mislukking. "We hebben het gekocht omdat we erin geloofden. We hebben het eigenlijk uit frustratie gekocht en we hebben het met Wells Fargo hard gesloopt", vertelde Spence de publicatie C-ville in 2014, waarin ook plannen werden onthuld om een ​​huis voor zijn eigen gezin te bouwen er.

Een ingezeten familie die picknicken op het gemeenschappelijke areaal van de buurt.

Het doel was altijd om "ontwikkeling te trouwen met behoud van de ecologische componenten en cultureel erfgoed van het land", zegt McCardle. Toen de woning werd overgedragen aan ontwikkelaars, keurden de districtsambtenaren het charter goed omdat het gericht was op landbehoud en rondkomen met zo weinig mogelijk huizen. Tweehonderd huizen konden daar passen, maar kavels waren beperkt tot 99, legt McCardle uit. Momenteel zijn er slechts 20 bewoonde huizen op de boerderij, acht in aanbouw en nog eens 21 percelen te koop.

De boerderij heeft 15 mijl aan wandel- en fietspaden.

Het ontwerp van de gemeenschap plaatst opzettelijk kavels aan de randen van beboste gebieden, zodat huizen niet, zoals Mary Tillman zegt, "in het midden van de wei zijn neergestort." Dat laat het weideland vrij en staat open voor landbouw, wat ook voldoende ruimte (en privacy) tussen buren waarborgt. Het land van elke huiseigenaar - percelen variëren van twee tot 90 acres - wordt beschermd door twee erfdienstbaarheden: een voor landbouwgrond en een voor bebost land. Er zijn fiscale voordelen voor de regeling, en meer zichtbare voordelen, zoals vee en schapen net buiten uw voordeur. (De erfdienstbaarheden stellen pachters in staat hun dieren op het eigendom van particulieren te laten wonen.)

"Een van de dingen die echt cool aan deze plek is, is dat de ontwikkelaar de gemeenschap heeft aangemoedigd om betrokken te raken bij wat er met de boerderij gebeurt", zegt Mary. "We zijn betrokken bij het runnen van de boerderij, bij het opstellen van het budget, want uiteindelijk zal de boerderij in handen van de mensen die hier wonen, de gemeenschapsvereniging, overgaan in plaats van dat een ontwikkelaar alles bepaalt."

Een recent gemeenschapsproject betrof het plaatsen van een hek om het vee uit de stroom te houden. Hoewel de buurt dol is op het authentieke boerengevoel dat zwervende koeien bieden, is het ook toegewijd aan het juiste doen van het milieu - geen giftige insecticiden gebruiken enzovoort - en vee in de stroom vormt een probleem. "Onze stroom loopt in andere stromen en uiteindelijk de Chesapeake Bay, " zegt Mary, uitleggend dat het vee van Bundoran hun afval in het water ledigt, is problematisch. "Het lijkt ver van hier, maar we maken deel uit van de waterscheiding. Het is cumulatief en we zijn toegewijd aan het behoud van stroom zodat het een bijdrage levert aan zuiver water op de weg."

De toewijding van de gemeenschap aan milieuvriendelijke praktijken blijkt ook uit het feit dat de huiseigenaren zich houden aan de strenge groene bouwregels van de ontwikkeling. Alle plannen voor nieuwbouw worden goedgekeurd door een ontwerpbeoordelingscommissie die ervoor zorgt dat huizen energiezuinig zijn - een proces dat zowel de investeringen van de huiseigenaren als het milieu op de lange termijn beschermt. De Tillmans woonden eerder in Coral Gables, Florida, een wijk die richtlijnen afdwong rond huiskleur, hekwerken en voortuininrichting, dus vonden ze de bouwvoorschriften van Bundoran geen oplegging. Het enige onderdeel dat ze uitdagend vonden, was het vinden van buitenverlichting die aan de Dark Sky-normen voldeed, maar Mary vindt het de moeite waard. "Als je 's nachts naar Bundoran komt, kun je je hand nauwelijks voor je gezicht zien, " zegt ze.

Wat betreft haar toekomstige en huidige buren, ze weet dat ze hun eigen huis niet zouden onderzoeken door de nauwgezette milieunormen van de gemeenschap als het niet belangrijk voor hen was. Ze heeft gemerkt dat veel van haar mede-huiseigenaren, die meestal de pensioengerechtigde leeftijd hebben en sommige mensen van eind 40 tot begin 50 zijn besprenkeld, een slimme geest zijn die gelukkig is geweest in hun werk. Als je met hen in een buurtcomité zit, zegt ze, krijg je ongelooflijk veel expertise.

Na acht jaar op Bundoran Farm te hebben gewoond, is Mary nog steeds betoverd door het uitzicht. "Als ik elke ochtend opsta en mijn voorportaal op loop, kijk ik uit over dit prachtig bewaarde land", zegt ze. "Het is een gift."

Volg Country Living op Pinterest.