Zand is het hoofdingrediënt in glasproducten.
Het begint met zand. Glasvezel is letterlijk een vezel gesponnen uit gesmolten glas, en silicazand is het belangrijkste ingrediënt in de glasproductie. Glasvezel wordt gebruikt in toepassingen die zo gevarieerd zijn als scheepsrompen en brandwerende stoffen, maar volgens de National Association of Certified Home Inspectors wordt glasvezel vooral gebruikt in thermische isolatie.
Geschiedenis
Glas maken is een oude kunst, maar de technieken voor het produceren van het bekende roze wollige spul dat onze huizen isoleert, werd pas ontdekt in 1932 toen een onderzoeker per ongeluk een explosie van hogedruklucht door een stroom gesmolten glas stuurde. De resulterende fijne vezels werden in 1938 handelsmerk als Owens-Corning Fiberglas (met slechts één "s"), en in 1987 merkte Owens Corning de kleur roze op. Vandaag is de term glasvezel in het publieke domein gekomen. Andere fabrikanten hebben zich aangesloten bij Owens Corning en gebruiken vergelijkbare processen om glasvezel te spinnen - in elke kleur behalve roze.
Gerecycled glas
Gesmolten glas bedoeld voor de productie van glasvezel bevat silicazand en andere grondstoffen zoals kalk en natriumcarbonaat in zorgvuldig gemeten verhoudingen. Boor wordt toegevoegd om de glasvezels flexibeler te maken. Glasvezel bevat ook glasafval - gereinigd en gemalen gerecycled glas. De goedkeuring van het Amerikaanse Environmental Protection Agency vereist minimaal 20 tot 25 procent gebruik van glasafval.
Volgens de North American Insulation Manufacturers Association (NAIMA) vormen fabrikanten van glasvezelisolatie de op een na grootste secundaire markt voor containers van gerecycled glas. Dit resulteert in een product dat 12 keer de energie verbruikt die tijdens de productie wordt gebruikt in het eerste jaar na installatie.
Glasvezelisolatie gebruikt meer gerecycled glas dan welke andere industrie dan ook.
Productie
Glasvezelisolatie wordt in dekenvorm of als losse vulling geproduceerd. In beide gevallen begint het geautomatiseerde proces met gesmolten glas dat langs een reeks luchtstralen stroomt die tegelijkertijd de vezels uitdraaien, ze bekleden met een vloeibaar bindmiddel en ze in willekeurige korte stukjes breken. De koelglasvezels vallen op een bewegende transportband eronder en stapelen zich op in een verwarde massa.
De transportband draagt deze deken van glasvezel door uithardingsovens, voordat deze op de gewenste breedte en lengte wordt gesneden. Een dampremmende laag kan aan één zijde worden gebonden met vloeibaar asfalt.
Het bindmiddel wordt weggelaten als het eindproduct los moet worden gevuld.
labeling
Glasvezelisolatie wordt geïdentificeerd en gelabeld door zijn weerstand tegen warmtetransmissie, bekend als zijn R-waarde. Volgens de NAIMA variëren gangbare standaard R-waarden van R-11 tot R-38. Hoe hoger het getal, hoe groter de weerstand tegen warmtestroming. Batts en rollen hebben de R-waarde op het product gestempeld en losse vulling heeft de informatie op de verpakking.
overwegingen
Formaldehyde kan worden gebruikt in het bindmiddel voor dekenisolatie. Het grootste deel van het formaldehyde verdampt tijdens het productieproces en wordt opgevangen door apparatuur voor verontreinigingsbeheersing. Formaldehyde in glasvezelisolatie is geen belangrijke bron van luchtvervuiling binnenshuis, maar er zijn producten gemaakt met formulevrije formuleringen, vermeld bij Greener Builder.org.
