Mijn hond, Fritz, wordt superagiterend wanneer de deurbel gaat. Moet ik een ander model installeren met een zachtere, minder irriterende toon - of iets anders proberen?
LJ, Ladue, Missouri
Toen ik in de luchtmacht diende, zou de explosie van de Klaxon-hoorn me op topsnelheid naar mijn vliegtuig rennen. Jaren later, bij het huis van een vriend, ging de zoemer van de droger, en ik was aan de slag voordat ik wist wat me overkwam. Dr. Pavlov zou trots zijn geweest.
Net als je pup was ik zo geconditioneerd om op een bepaald geluid te reageren dat ik dat deed zonder er zelfs maar aan te denken. Voor Fritz duidt de bel op de nadering van een vreemdeling (en de mogelijkheid van gevaar). Of je nu een stiller model installeert of een calliope met 'The Star Spangled Banner', Fritz reageert hetzelfde - de toon van de bel heeft er weinig mee te maken. Hij wil gewoon zijn meester beschermen. Als je met het racket kunt leven, vertel je hem gewoon dat hij een goede hond is en open je de deur.
Als je echter gek wordt van het geblaf, kun je Fritz conditioneren om het geluid te associëren met iets positiefs. De volgende keer dat de deurbel gaat en het gehuil begint, loop je naar Fritz, kniel neer en zeg met een zachte, stevige stem "Stil, jongen". Zodra hij stopt met blaffen, geef je een traktatie en een vriendelijk woord. Hoewel het contra-intuïtief lijkt om vervelend gedrag te belonen, zal Fritz na verloop van tijd beseffen dat het waarschuwen van zijn meester voor bezoekers wordt gewaardeerd, maar onophoudelijk blaffen niet.
