We hebben allemaal dezelfde tatoeages. Alle drie van ons. Dat wil zeggen, mijn man, mijn hond en ik.
Mijn man en ik hebben 12 jaar geleden Adelaide gered. Ze was een ongelooflijk schattige kleine puppy. Ze koos ons, echt, tot ons toe en blaffend alsof ze wilde zeggen: "Hé! Ik ben van jou! Breng me naar huis!" Wie was ik om het oneens te zijn met de wensen van de schattigste puppy ooit?
Toen ik haar oppakte, wiegde ik haar als een baby en zag meteen een kleine groene "X" op haar buik getatoeëerd. De supervisor van de Humane Society zei dat ze tijdens het castreren en castreren van de honden ook kleine tatoeages gaven om te zien hoeveel er in het asiel waren beland. (Ze moesten toen nog beginnen met microchippen.) Dus onze nieuwe puppy had een tatoeage, die haar duidelijk koeler maakte dan haar ouders. Tot die tijd was het zo dat mijn man en ik het dichtst bij getatoeëerd waren onze gezichten te laten schilderen op het verjaardagsfeest van een kind.
Adelaide is zo belangrijk voor ons omdat we haar vonden terwijl we op zoek waren naar een plek om te trouwen - we hebben die plek niet gevonden, maar we hebben wel de beste hond ooit gevonden, onze lieve Border Collie / Shepherd-mix, Adelaide. En ze voelde echt als een geschenk. Het is alsof ze mijn man en ik liet weten dat we echt gelijk hadden voor elkaar.
Overweegt hoe conservatief mijn man is over tatoeages (hij vertelde me toen we daten dat piercings en tatoeages dealbreakers waren), ik kan niet geloven hoe ruimdenkend hij zou zijn. Maar nadat ik mijn eerste tatoeage had gekregen en daarna niet direct naar buiten ging om een motorfiets te kopen, denk ik dat mijn man zich realiseerde dat het krijgen van een tatoeage alles is wat je ervan maakt. Mijn persoonlijkheid veranderde niet, dus tatoeages hadden niet langer hetzelfde negatieve stigma voor hem.
Het gebeurde allemaal als volgt: ik had erover nagedacht om een tweede tatoeage te krijgen, en toen begon ik te overwegen er een te krijgen die bij Adelaide zou passen. Aan de oppervlakte deed het me giechelen. Onze kleine familie kan allemaal bijpassende tatoeages hebben! We grinnikten er vaak om terwijl we Adelaide een buikwrijving gaven, en we dachten, wat voor wacko's zouden tatoeages krijgen die bij hun hond passen?
"Ik heb een band met deze hond die dieper gaat dan mijn band met de meeste vrienden."
Nadat het giechelen was gestopt, begon ik na te denken over de duurzaamheid van de tatoeage en de vergankelijkheid van het leven, en hoe speciaal Adelaide voor mij en voor ons is. Ik heb een band met deze hond die dieper gaat dan mijn band met de meeste vrienden. Ze kan me troosten met een blik en me laten giechelen met een zachte duw van haar neus. Ik ben dol op haar en ben gelukkiger als we samen zijn. Ik weet maar al te goed dat het leven met een huisdier gewoon veel te kort is, dus ik wilde die permanente tatoeage. En ik wilde dat mijn man het ook zou doen. Ik wilde Adelaide kunnen herinneren en deze keer in onze liefdes.
Toen ik het aan mijn man vroeg, gaf hij een definitief "Ja!" zonder een moment van aarzeling. Misschien wilde hij de rest van ons leven datzelfde niveau van verbinding voelen, of misschien wilde hij gewoon dat mensen in de sportschool hem vroegen of de artsen zijn operatie hadden verknald.
Dus we kregen allemaal een groene X op onze buik, net als Adelaide.
We hebben niet veel mensen over onze kleine tatoeages verteld, maar degenen die we hebben verteld, kennen ons en Adelaide goed en denken dat ze fabelachtig schattig en grappig zijn. Onze beide ouders waren zelfs verrassend aan boord, want hey ... het is Adelaide!
Hoewel, toen ik zwanger was, mijn kleine groene X zich uitstrekte tot een grotere groene X die bijna precies de buikstreek markeerde. Ik weet niet zeker of mijn OBGYN volledig aan boord was met onze grap. "Waar is deze groene X voor?" zij vroeg. Toen ik het uitlegde, antwoordde ze gewoon met een "huh." Op haar gezicht stond: "Wauw, deze mensen zijn raar!"
Maar dan heeft ze Adelaide nog nooit ontmoet.
Nadat we ze hadden gedaan, kwamen we thuis en toonden ze aan Adelaide. Ze snoof ze beleefd op, keek ons aan met haar grote bruine ogen en rolde onmiddellijk om ons haar tatoeage en haar buik te laten zien! Ik zal dat als haar goedkeuring van de hond nemen.
Nu vraag ik me af hoe oud onze peuter zou moeten zijn voordat hij uiteindelijk de zijne krijgt?
