Ik geniet evenveel van geld als de volgende persoon (en begrijp hoe belangrijk het kan zijn), maar ik ben ongelooflijk dankbaar dat mijn familie er in wezen niets van had toen ik opgroeide.
De realiteit is dat rijkdom de neiging heeft om onze focus te veranderen. Als je geld hebt, lijkt het leven te focussen op wat het kan kopen, wat het kan doen, op wie het kan imponeren of beïnvloeden, en wat er moet worden gedaan om er meer van te krijgen.
Ik ben vuil arm geworden. Mijn vader verdween naar de volgende stad om een nieuw leven te beginnen met een nieuw gezin toen ik heel jong was. We waren beter af zonder hem. Zijn enige vorm van 'ouderschap' was dat de overheid zijn loon elke week ophaalde voor zijn miezerige kinderbijslag.
Mijn moeder bleef achter om drie kleine kinderen op te voeden in een kleine trailer. Ze werkte twee of drie banen tegelijk om de nodige rekeningen te betalen en voedsel op tafel te zetten. Er waren dagen dat we geen elektriciteit of warmte hadden omdat we het ons niet konden veroorloven. Vaak bestond het diner uit een mysterieus blikje of iets dat we achter in de kast vonden of wat onze voedselzegels ook konden kopen. Melkpoeder en spam waren nietjes in ons huis - wanneer we het ons konden veroorloven - en ingevroren tv-diners en pizza's werden beschouwd als "speciale gelegenheid" voedsel.
Als kinderen voelden we ons geluk toen onze huisbetaling kon worden betaald; de dreiging uit ons huis te worden getrapt werd nog een maand uitgesteld. We waren opgewonden toen onze junker van een auto startte, toen onze items van thuis uit Goodwill echt werkten, of onze hand-me-down kleding geen gaten had. Nieuwe kleding was ongehoord, maar als we toevallig iets nieuws moesten kopen, leden we in andere delen van ons leven om het verschil te maken.
Dit moet klinken als een nachtmerrie. Voor mij was het echter de beste ervaring en ik zou het voor niets willen inruilen. Waarom? Omdat onze focus familie was, geen materiële objecten.
Mijn familie ging niet uit naar chique diners, shows of toneelstukken. Ons vermaak was om de stereo aan te zetten die mijn vader had achtergelaten en samen te dansen in de woonkamer om Elvis-platen te krabben. Op weekendochtend verzamelden we ons op het bed van mijn moeder en praatten urenlang, of zaten te kletsen aan de eettafel lang nadat we waren gestopt met eten. Het gelach, plezier en geluk op die momenten met mijn moeder, oudere broer en zus zijn enkele van de beste herinneringen die ik heb. We hadden niet veel, maar we waren gezond, gelukkig, verzorgd en bovenal wisten we dat we zonder reden geliefd waren. We waren samen.
"Onze focus lag op familie, niet op materiële objecten."
Als ik openlijk over mijn gezin praat, krijg ik een vreemde blik. Mensen begrijpen niet hoe hecht we zijn. Het duurde tot mijn midden twintig om te beseffen dat niet elk gezin is zoals het mijne. Door ons gebrek aan geld zijn we afhankelijk van elkaar geworden, waarderen we respect en steunen we elkaar.
Kinderen hebben niet de overvloed nodig van rommel die de markt verzadigt. Wat kinderen nodig hebben is betrokken ouderschap. Vertel uw kinderen niet gewoon dat u van hen houdt, maar bewijs het aan hen. Toon hun liefde door betrokken te zijn bij hun leven, actief met hen te communiceren, deel te nemen aan hun activiteiten en er voor hen te zijn.
Het verbaast me als ik uit eten ga en ik merk dat families en vrienden aan tafels zitten en ongewaardeerd voedsel in hun mond scheppen terwijl hun neus in hun mobiele telefoon wordt begraven. Leg de telefoon neer, kijk omhoog en geniet van de mensen met wie u zich omgeeft - het leven dat u hebt gecreëerd - voordat het voorbijgaat.
Geld laat de wereld ronddraaien, maar het kan genegenheid, begeleiding, steun en liefde niet vervangen. Geld kan geen respect, hard werken of waardering leren. De armste persoon heeft zogenaamd niets, maar als ze het bovengenoemde hebben, hebben ze alles wat telt.
