Rode esdoorns ontwikkelen variabel rood tot donkerrood of oranje herfstgebladerte.
Zowel de rode esdoorn als de Autumn Blaze-esdoorn worden gewaardeerd door tuiniers en landschapsontwerpers en worden middelgrote schaduwbomen die intens rood herfstgebladerte vertonen. Conflicterende informatie bestaat in gedrukte en online publicaties over de genetische identiteit van de Autumn Blaze-esdoorn. Het enige consistente punt onder hen is dat rode esdoorngenen voorkomen in de Autumn Blaze-cultivar.
Origins
De rode esdoorn (Acer rubrum) is inheems in het grootste deel van de oostelijke Verenigde Staten en het uiterste zuidoosten van Canada. De rode esdoorn hybridiseert van nature met de inheemse zilveresdoorn (Acer saccharinum). Autumn Blaze is een handelsmerknaam toegewezen aan de rode esdoorn cultivar Jeffersred. Gepatenteerd in 1982, werd deze boom vermeld bij het US Patent and Trademark Office als een zaailing van rode esdoorn met speciale kenmerken. Het werd gekozen uit vele veldzaailingen die rond 1968 in Fostoria, Ohio groeiden door Glenn C. Jeffers. De botanische tuin van Missouri en de Amerikaanse houtachtige plantenexpert Michael Dirr beschouwen Autumn Blaze echter als een hybride van rode esdoorn met zilveresdoorn (Acer x freemanii).
Groei Kenmerken
Rode esdoorns vertonen een breed scala aan kenmerken, met name de grootte, groeiwijze en mate van bladretentie en bladvorm. Een rode esdoorn kan 40 tot 60 voet lang worden en een variabele luifelbreedte hebben van 15 tot 60 voet breed. De kap kan er onregelmatig of bijna perfect ovaal uitzien. Bovendien verdragen rode esdoorns verschillende graden van koude. Bomen afkomstig uit de zuidelijke VS zijn niet temperatuurhard wanneer getransplanteerd naar de Noordelijke VS en vice versa. De Autumn Blaze-esdoorn rijpt consequent 40 tot 55 voet lang en 30 tot 40 voet breed. De overkapping bevat veel naar boven gerichte takken die een breed ovaal silhouet creëren. Autumn Blaze groeit ook veel sneller dan een gewone rode esdoorn, een functie die het waard is om genen van de snelgroeiende zilveresdoorn te dragen.
Kenmerken
Rode esdoorns dragen veel dieprode bloemen in de late winter of zeer vroege lente. Bestoven door wind of foeragerende bijen, de bloemen ontwikkelen zich tot veel gepaarde zaden met vleugels die samaras worden genoemd. De bladeren verschijnen later en worden drielobbig, soms met twee kleine lobben waardoor het vijflobbig lijkt. In de herfst veranderen de bladeren in gevlekt geel en oranje in diepe tonen van helder tot donkerrood. De Autumn Blaze-esdoorn daarentegen bloeit slechts en zet zaadjes vast. De bladeren zijn meer vijflobbig en de herfstgebladertekleur wordt betrouwbaar helder scharlakenrood of karmozijnrood.
Groeiende overwegingen
Zowel rode esdoorn als Autumn Blaze-esdoorn gedijen goed in vergelijkbare groeiomstandigheden. Voor de beste plantvorm, groeisnelheid en verkleuring van de bladeren, plant de bomen in een vruchtbare, vochtige, zure tot neutrale pH-grond in de volle zon. Beide bomen vertonen enige droogtetolerantie, evenals het vermogen om te overleven in doorweekte of kort ondergelopen grond. Het belangrijkste verschil in groei tussen de twee bomen is dat een zaadgekweekte rode esdoorn zich ontwikkelt tot een onbekende plant qua grootte, vorm en vermogen om een fijne herfstkleur te produceren. De Autumn Blaze-esdoorn wordt aseksueel gepropageerd door stekken, zodat zijn kenmerken altijd bekend zijn.
