De Renaissance was een periode in de Europese geschiedenis na de Middeleeuwen en voorafgaand aan de Verlichting, van ongeveer 1300 tot 1600, gekenmerkt door religieuze en politieke onrust en het werk van grote kunstenaars zoals Michelangelo en da Vinci. Het was ook een cultureel overgangspunt bij de bereiding en consumptie van voedsel. Met name de opkomst van de wereldwijde handel - die de rijke toegang tot voedsel, drank en kruiden van over de hele wereld gaf - anticipeerde op moderne manieren van eten.
Fazant was een luxe die de rijken genoten tijdens de Renaissance.Het maken en eten van brood
Ongeacht hun nationaliteit of economische status aten mensen in heel Europa brood. In Italië hadden mensen van alle klassen ruimtes in hun huizen die gewijd waren aan het maken van deeg. Onder de lagere en middenklasse werd dit deeg meegenomen naar de stad en gebakken in gemeenschappelijke ovens, omdat de meeste huishoudens te arm waren om geen privéovens te betalen. De rijken hadden echter vaak hun eigen houtovens waarin ze zachte witte broden bakten. De armen maakten en aten echter grof tarwebrood dat soms rogge of gerst bevatte.
Alcoholische dranken
Uit angst voor ziekte dronken mensen uit de Renaissance zelden gewoon water. Van Duitsland in het noorden tot Italië in het zuiden, en Frankrijk en Engeland, voorkeurdranken waren wijn en bier. Wijn was de voornaamste drank van de elite, terwijl bier de favoriete drank was in de lagere klassen. Omdat wijn in deze periode echter niet in flessen werd bewaard, maar in vaten die gemakkelijk konden bederven, werd in het algemeen de voorkeur gegeven aan nieuwe wijn boven oudere wijn. Het zuiden van Frankrijk en bepaalde eilanden in de Atlantische Oceaan waren de belangrijkste bronnen van wijnproductie. Bier was populairder dan wijn in Noord-Europa omdat wijn moeilijk te vervoeren was en dus onbetaalbaar duur.
Vlees en specerijen
Hoewel het klimaat in Zuid-Europa, Frankrijk en Engeland een overvloed aan vers vlees toestond, was de consumptie van vlees een voorrecht dat normaal aan de hogere klassen wordt toegekend. In Italië. vis was een nietje in het sociaal-economische spectrum, vooral tijdens de vastentijd, toen de katholieke kerk het eten van andere soorten vlees ontmoedigde. Bepaalde delicatessen zoals fazanten en pauwen waren het exclusieve domein van de rijken. Zouten en andere exotische kruiden zoals peper, kaneel, kruidnagel en gember werden gebruikt om de smaak te verbeteren en als conserveermiddel. Zout speelde een belangrijke rol bij het conserveren van vlees tijdens de wintermaanden.
Eetgewoontes
Volgens moderne normen waren eetpraktijken van de Renaissance primitief, zelfs onder de rijksten. Brood functioneerde als eetgerei omdat het gebruik van echt eetgerei ongewoon bleef. Een van de eerste vermeldingen van een vork in de Europese literatuur komt voor in een encyclopedisch kookboek samengesteld in 1570 door Bartolomeo Scappi, persoonlijke chef-kok van paus Pius V. Rond die tijd begonnen bepaalde leden van de hogere klassen op borden te eten en koperen bestek verscheen niet lang daarna. Normen van etiquette zouden pas veel later, in de 17e eeuw, naar voren komen. In alle klassen was vraatzucht echter ongewoon; mensen aten tot ze vol waren en stopten toen. Onder de rijke, live muziek kan diner vergezellen.
