Hoe ademen regenwormen?

Stapel regenwormen

Wormen ademen door hun huid, omdat ze geen longen of neus hebben. Hun mond wordt gebruikt voor het eten van organisch en rottend materiaal samen met grond. Door hun huid in te ademen, kunnen ze langdurig ondergronds blijven. Ze hebben ook geen ogen of oren, maar voelen hun weg liever samen met chemische en lichtgevoelige cellen.

Het vocht van de huid speelt een belangrijke rol in hoe zuurstof de worm binnengaat. De worm stelt zichzelf bloot aan zuurstof door in de open lucht te liggen of zich in de grond te nestelen. Zuurstof voldoet aan de vochtigheid van de huid en wordt afgebroken om te worden opgenomen door de kleine bloedvaatjes, capillairen genaamd, vlak onder het huidoppervlak. De zuurstof reist dan door deze bloedstromen en wordt door het lichaam geduwd met hun vijf grotere bloedvaten die op harten lijken. Eenmaal door het lichaam, duwen de haarvaten het afval van koolstofdioxide terug uit dezelfde haarvaten door de huid en weg van de worm.

Wormen brengen de meeste tijd ondergronds of onder dingen door, omdat hun huid vochtig moet blijven. Het mag niet uitdrogen of de poriën zullen niet toelaten dat zuurstof wordt afgebroken en vervolgens wordt opgenomen. Er is meestal voldoende zuurstof in de grond om wormen in leven te houden. Tijdens regenachtige tijden wordt vermoed dat de grond zo vochtig is dat er niet genoeg zuurstof is om in te ademen, zodat ze vaak naar de oppervlakte komen in een poging om verstikking te voorkomen. Wormen komen ook 's nachts meer naar de oppervlakte om de hitte van de dag te voorkomen. Ze kunnen niet onder water ademen omdat het water de poriën blokkeert. Vochtig blijven maar niet nat is de sleutel tot hun voortbestaan.

Aardwormcocons

Deze kleine wezens zijn koelbloedig en komen eigenlijk uit cocons uit in plaats van live geboren te worden. Wanneer een worm zich voortplant, laat hij een zachte zak met goo achter waarin de nodige bemestingselementen achterblijven. Nadat hun zak in het vuil is geplaatst, wordt het buitenste deel hard en wordt leerachtig maar blijft vochtig. De embryo's groeien van binnen net als die van een kip in een ei. De voedingsstoffen in de zak voorzien het groeiende embryo van de zuurstof die het gedurende die tijd nodig heeft. Wanneer de voedingsstoffen opraken, breekt het embryo los en begint het in de omgeving te leven waar het rechtstreeks zuurstof door de huid begint te ontvangen.

Aardworm op bodem