Eetbare wilde bosbessen zijn een traktatie, maar je moet weten waar je op moet letten.
Eetbare wilde bosbessen zijn een traktatie voor elke backpacker wandelen of kamperen in Colorado. Ultralichte backpackers pakken nog lichter in als ze weten dat er bessen te eten zijn. Voor velen is het verzamelen van wildvoer een belangrijke overlevingsvaardigheid in de wildernis. Maar met talloze gifbessen die er zijn, is het belangrijk om te weten of een bosbes eetbaar is. Er zijn vier hoofdsoorten bosbessenstruiken; weten hoe ze te herkennen maakt het verschil tussen ziek worden of genieten van heerlijke bosbessen.
Identificeer highbush bosbessen door hun grote omvang, met struiken die vaak 6 tot 12 voet lang worden. Highbush bosbessen groeien in veel klimaten en produceren blauwe bessen met een diameter van meer dan een centimeter. De rijpe bosbessen hebben een witachtig poeder dat gemakkelijk afwrijft. De stengels zijn houtachtig en de struiken groeien gelijkmatig afgerond. De donkere, glanzende groene bladeren zijn 1 1/2 tot 3 inch lang en hebben een taaie, leerachtige textuur. In de herfst worden de bladeren felrood.
Spot hybride of halfhoge bosbessenstruiken door hun 2- tot 4-voet hoogte en middelgrote fruit. Deze bessen kunnen groeien in de koudere, hogere klimaten van Colorado. Ze hebben een zoete smaak en hun bladeren worden rood in de herfst.
Identificeer lowbush bosbessen door hun lage groeipatroon, met struiken van 1 tot 2 voet lang, volgens de US Highbush Blueberry Council. Lowbush bosbessen lijken meer op bodembedekker dan struiken. Ze groeien graag op rotsachtige ontsluitingen, maar ook in moerassen of moerassen. Lowbush bosbessen hebben hangende, witte, klokvormige bloemen in de lente en trossen bosbessen bestrooid met wit poeder in de zomer.
Identificeer rabbiteye bosbessenstruiken door hun hoogte. Deze struik groeit tot 15 voet lang en wordt gevonden in de warmere klimaten van Colorado.
