Het was onze tweede kerst na het trouwen en we hadden het idee onderzocht om naar Europa te verhuizen. Toen onze vriend van vioolbouwer, Klaus, die in Duitsland woonde, ons en de zus van Kelly, Johnna, uitnodigde om de vakantie met hem en zijn gezin door te brengen, voelde het als een geweldige kans en een leuk avontuur.
We hadden niet veel geld, maar Kelly's moeder bood aan om te helpen met het kopen van vliegtickets voor ons alle drie als kerstcadeautjes. Ze heeft slechts twee dochters, dus gaf ze ons het geld om te weten dat dit betekende dat ze haar kinderen niet bij zich zou hebben tijdens de vakantie. Het was een enorm geschenk, maar ze is zo - altijd nadenkend over wat een geweldige ervaring voor ons zou zijn.
Dus, met de hulp van Kelly's moeder, vlogen we naar Nederland, gingen een paar dagen naar Parijs en reden vervolgens naar Hamburg, Duitsland, om Kerstmis met Klaus en zijn ouders door te brengen. Gedurende de reis waren we zuinig en vonden we manieren om het te laten werken, bij Klaus's familie en vrienden te blijven, in zijn oude auto te rijden voor transport en ingrediënten voor maaltijden te halen bij supermarkten.
Klaus (links) en Clint (rechts)
Die kerst in die Duitse stad was echt een van de meest magische die we ooit hebben meegemaakt. Overal lag sneeuw, alles was bedekt. Zelfs dat was voor ons Zuiderlingen zo verrassend - we hebben geluk als het hier een heel klein beetje sneeuwt. Op een dag maakten we een wandeling door het bos, en alles was zo koud dat we in staat waren om over dit gigantische meer te lopen dat vastgevroren was.
Blijkbaar waren ongelooflijk wijde broeken erin. Yikes. Let op de scheur in het ijs onder mijn schoenen.We spraken de taal niet, dus er waren maar weinig mensen met wie we echt konden praten. Clint volgde Duits op de middelbare school, maar hij herinnerde zich alleen stukjes en beetjes. Klaus 'moeder had een paar Engelse lessen gevolgd, dus ze zou proberen met ons te praten en was zo lief. Elke ochtend vroeg ze ons: "Goed geslapen?" Nu kennen onze kinderen dat verhaal en we lenen haar citaat nog steeds vandaag.
Klaus 'ouders maakten ons ontbijt - zelfgebakken brood en jam geserveerd op kleine rechthoekige houten platen voor borden. Clint vond het geweldig. Voor hem was het zo inspirerend omdat het iets is waar hij van houdt. Hij zegt nog steeds dat hij graag elk bord in ons huis wil nemen en ze wil vervangen door houten.
Kerstdiner met de familie Klaus: links Kelly en Clint, rechts de zus van Kelly, Johnna. De rest is Klaus en zijn directe familie.Als het op hun kersttradities aankwam, waren we onderweg voor de rit. Hun hele familie woonde in het dorp, dus we deden gewoon wat ze deden. Op kerstavond gingen we naar een kerkdienst. Klaus nam ons mee naar een stenen kerkje midden op het platteland. We liepen naar binnen en er was geen elektriciteit of warmte, dus we waren aan het vriezen. Maar aan de voorzijde van de slecht verlichte kerk stond een kerstboom verlicht met echte kaarsen die aan de ledematen hingen in plaats van kerstverlichting. Ik zal het nooit vergeten. Natuurlijk dachten we in ons hoofd "brandgevaar!", Maar het was magisch. We zaten in die kerk en zongen kerstliedjes. De teksten waren in het Duits, maar het waren nummers als "Silent Night", die we konden herkennen aan de melodie.
Kerstavonddiensten in de kleine stenen kerk in het bos. Let op de boom achter ons verlicht met echte kaarsen. Kelly (links), Clint (midden) en Kelly's zus, Johnna (rechts).De volgende ochtend toen we wakker werden, was er geen kerstboom in het huis en waren er geen cadeautjes. Maar we hadden deze heerlijke brunch waarbij het hele gezin rond de tafel zat en heerlijk eten at en kerstpoppers opende - je trekt aan het touwtje en het springt open - gevuld met chocolaatjes. Daarna stapten we in de auto en reden naar het huis van een ander familielid en aten nog een ongelooflijke maaltijd en nog meer chocolade.
Het ging echt niet om de cadeautjes: het geschenk dat iedereen elkaar gaf, was samen zijn, warme chocolademelk drinken en lekker eten. Het ging er niet om dat het in onze kinderkerstmis niet om samenzijn ging, maar om de nadruk op cadeaus. We zijn dol op cadeautjes, en ze kunnen geweldig zijn, vooral met kinderen, maar deze kerst was absoluut heel anders en hielp ons te zien dat het allemaal ging over het zijn met geliefden en genieten van de dag.
Clint en Kelly op kerstavond: we namen al onze foto's met een echte filmcamera. Vroeger toen je net kreeg wat je kreeg. We hebben twee van deze foto's gemaakt. Beide waren onscherp en Kelly's ogen waren gesloten of half gesloten!
We wonen niet in een stad waar we ons hele gezin hebben, zoals de ouders van Klaus - het onze is verspreid over de hele wereld, en dat kan moeilijk zijn. Echter, als we hier in Waco zijn voor Kerstmis, ook al zijn het alleen wij en de kinderen en Kelly's moeder die hier woont, dan bereiden we nog steeds een grote maaltijd en gaan zitten. Natuurlijk, met jonge kinderen kan koken gek zijn en gaan zitten is niet hun favoriete onderdeel. Maar we doen het nog steeds en weten dat ze het zullen onthouden als ze ouder zijn.
Dat was onze eerste grote reis samen als een paar en zo'n speciale ervaring, toen onze ogen werden geopend voor hoe groot de wereld is en hoeveel verschillende mensen er zijn - en hoe tegelijkertijd we allemaal vriendelijk zijn van hetzelfde. We spreken gewoon verschillende talen. Het was een groot deel van het proces om ons te helpen onze kijk op de wereld te verbreden.
Dit essay maakt deel uit van een serie, " My Favourite Christmas ", met verhalen over geliefde vakantieherinneringen en tradities van speciale gastauteurs. Ga hierheen om de anderen te lezen .
