Niet alle helden dragen capes. Sommigen dragen schorten en ovenwanten. Nadat de vrouw van Leo Kellner van 72 jaar stierf aan complicaties in verband met dementie in 2012, de Hastings, Nebraska, begon de man desserts te bakken voor mensen in nood in zijn gemeenschap.
"Ik wist niet wat ik met mezelf moest doen, " vertelde Kellner vandaag . "Ik kreunde en dromde en zei:" Ik moet iets te doen hebben ", en zo begon het."
Kellner gaf dat jaar 144 taarten en schonk ze aan gezinnen die het moeilijk hadden - hij vond ze door contact op te nemen met uitvaartcentra en maatschappelijke organisaties. Sindsdien is hij liefde en vreugde blijven verspreiden door heerlijke desserts (taarten en cakes). Hoe lief is dat?
"Iedereen is mijn favoriet - ik hou van iedereen, " zei Kellner. "Mensen die me een zware tijd bezorgden toen dingen moeilijk voor me gingen, en ik hou nog steeds van ze. Ik heb ze sindsdien cakes en taarten gemaakt. Ik heb geen wrok."
Kellners moeder bakte vroeger, dus zijn hobby is een manier om haar en zijn overleden vrouw te eren. Hij past zelfs recepten aan voor mensen met diabetes of voedselallergieën. En zijn traktaties zijn ook lekker: "Ze zijn geweldig!" Jane Rose, een vriend van Kellner, vertelde The Hastings Tribune . "Iedereen wil zijn recept voor de korst omdat ze de beste zijn."
Ze verdienden zelfs de predikant van de Sint-Michielskerk, eerwaarde Michael Houlihan's zegen: "Ze zijn behoorlijk goed, echt waar", vertelde hij vandaag . "Elke keer als we hier een begrafenis hebben, heeft hij er een overgebracht. En elke keer als een van ons daarheen gaat, geeft hij ons er een. Hij is altijd zo geweest. Sommigen kijken naar binnen, hij kijkt naar buiten. Als je 'hoi' zegt hem, hij zal je waarschijnlijk een taart geven. "
Er is een reden waarom Kellner zo'n groot hart heeft voor mensen die het moeilijk hebben. Hij groeide op op een boerderij in Dimock, South Dakota, tijdens de Grote Depressie, toen de tijden krap waren. "Ik wist wat het was om arm te zijn, en vaak hadden we gewoon eieren en bloem door elkaar, " vertelde hij de nieuwsbron. "Dus zolang ik het kan, zal ik het doen. Veel mensen doneren dingen om te helpen; ik bak."
Er is misschien iets aan die recente studie, die suggereerde dat bakken voor dierbaren echte psychologische voordelen heeft. Misschien is het zelfs het geheim van een lang, gelukkig leven. Kellner lijkt zeker het levende bewijs: "Ik probeer gelukkig te zijn", zei hij. "Ik plaats niemand boven me, ik plaats niemand onder me. Ik vind iedereen leuk en heb nooit wrok gekoesterd."
(h / t: vandaag )
