Jonge planten groeien uit de grond
Bodempermeabiliteitsmetingen bepalen hoe goed water door de bodem stroomt. Grote poriën in zand of korrelige grond laten water snel bewegen, terwijl kleine poriën in slib of klei ervoor zorgen dat water langzaam sijpelt. De belangrijkste tests om de doorlaatbaarheid van de grond te meten zijn de constante kop, de vallende kop en de percolatietest. Huiseigenaren hebben mogelijk een permeabiliteitstest nodig voor gebouwen, landschap of grote tuinprojecten. U kunt eenvoudig zelf een percolatietest doen, maar controleer eerst of u volgens de lokale wetgeving een professional moet inhuren.
Toepassingen voor bodempermeabiliteitstests
Bodemdoorlaatbaarheidsmetingen helpen bij het bepalen van de mate van bezinking van de grond, wat u moet weten voordat u gebouwen bouwt of bepaalt hoeveel water naar een uitgraving stroomt. Goede afvoer van hoge gronddoorlatendheid is nodig voor installatie van een septisch systeem. Lage permeabiliteit, gevonden in kleigronden, werkt goed voor het plaatsen van vijvers, zoals een visvijver. Bodempermeabiliteitsmetingen helpen ook bij het bepalen van de stabiliteit van hellingen en gronddammen. Groenten kweken vereist een goede drainage; een permeabiliteitstest kan aangeven of uw grond geschikt is of moet worden aangepast vóór het planten.
Constante doorlaatbaarheidstest
De constante koptest is een laboratoriumtest op zand- of korrelige grondmonsters. Onder constante druk dwingt een zuiger water door een kolom met waterverzadigde grond om de stroomsnelheid van water te bepalen. Het water in de test wordt ontlucht en op constante temperatuur gehouden. Het testapparaat heeft een waterreservoir bovenaan en een uitlaatreservoir onderaan. De permeabiliteit van het bodemmonster wordt berekend op basis van de hoogte van het bodemmonster, de dwarsdoorsnede van het monster, drukmetingen, het volume doorgelaten water en het tijdsinterval.
Valdoorlaatbaarheidstest
De permeabiliteitstest met vallende kop is voor bodems met een lage permeabiliteit, zoals slib en klei. Er wordt een relatief klein bodemmonster gebruikt, omdat de waterstroom langzaam zal zijn. Na het stampen van het monster en het verzadigen met water, wordt een standpijp verbonden met de container die de grond vasthoudt. De standpijp is gevuld met water en het initiële waterniveau wordt gemeten. De daling van het waterniveau in de standpijp wordt opnieuw gemeten nadat het water binnen een bepaalde tijd door het monster stroomt. De permeabiliteit van het grondmonster wordt berekend op basis van de grootte van het grondmonster, de dwarsdoorsnede van de standpijp, de daling van het waterniveau en de benodigde tijd.
Percolatietest
Voor de percolatietest, een veldtest uitgevoerd in het interessegebied, graaft een tester een aantal gaten in de grond en vult deze een paar uur of een nacht met water om de grond te verzadigen. Zandige of grindachtige bodems hebben minder tijd nodig dan slibachtige of kleigronden om verzadigd te raken. Nadat water de grond rondom de testgaten heeft verzadigd, voegt de tester nieuw water toe en registreert het de tijd die nodig is om het waterniveau in de gaten te laten dalen. De permeabiliteit, of beter gezegd de percolatiesnelheid, wordt berekend uit de daling van het waterniveau in inches of centimeters per gespecificeerde tijd.
