Ik hoorde een vos schreeuwen als een banshee kort na zijn verhuizing naar mijn nieuwe huis, en ik dacht dat iemand werd aangevallen onder het donkere bladerdak van dennen en berkenbomen die het huis omringden. Er zijn bepaalde geluiden die je in het land hoort die op een heel andere manier worden geïnterpreteerd in de context van de stad.
Ik woon tegenwoordig midden in het bos, maar niet alleen midden in het bos. Ik woon in een deel van Michigan waarvan veel mensen zich niet realiseren dat het bestaat - het Upper Peninsula. Zelfs binnen de context van het Boven-Schiereiland passeer je deze plek niet per ongeluk. Ik woon op slechts een paar minuten afstand van een ander schiereiland, dat uitkijkt op Lake Superior: het schiereiland Keweenaw. De dichtstbijzijnde grote stad is Minneapolis, maar het is acht uur rijden.
Dit is allemaal een dramatische verandering van New York City, die ik tien jaar lang thuis heb genoemd voordat ik hierheen verhuisde. Hoewel ik op het platteland ben opgegroeid, buiten een klein stadje in het zuidoosten van Ohio, is dit de eerste keer dat ik als volwassene in een rustige omgeving woon. Ik woonde in Brooklyn en werkte mezelf haveloos om mijn huur te betalen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Het idee om op mijn plek te blijven leek me een beetje ontmoedigend - ik zou geen zwangerschapsverlof hebben als freelancer en mijn man en ik wist niet zeker hoe ik de ruimte voor een baby in ons toch al kleine appartement kon vrijmaken omdat, nou ja, Een wiegje leken lijkt lastig. Ik dacht erover na om een paar weken te blijven of te gaan terwijl ik mijn normale leven doorging en keek naar anonieme ouders die worstelden met hun kinderwagens op en neer metrotrappen. Een deel van mij hield van het idee om een kind op zo'n levendige plek op te voeden, maar een ander deel van mij - een beslist meer pragmatisch deel - kon gewoon niet achterhalen hoe .
Mijn man en ik hadden al een paar maanden naar ons appartement gehuurd om te ontsnappen naar zijn geboortestad op het schiereiland zodra de warmere temperaturen aankwamen. We hielden van de gemakkelijke toegang tot afgelegen stranden, het ongerepte uitzicht op Lake Superior, de torenhoge coniferen en het beboste areaal van zijn ouders. Ik was betoverd door de gedachte om eindelijk een glimp op te vangen van het noorderlicht. We dachten dat we zijn ouders konden helpen met hun bezittingen en tegelijkertijd een zomer lang weg kunnen van ons drukke stadsleven. Met een baby onderweg, besloten we die voorlopige plannen te versnellen en uit te breiden.
We kwamen aan in wat op de meeste plaatsen lente zou zijn geweest, maar was nog steeds erg winter op het bovenste schiereiland. Ik was in mijn derde trimester en er lag meer dan drie voet sneeuw buiten. Ik bracht veel tijd door het raam naar het bevroren meer te staren, niet bijzonder gelukkig noch verdrietig, alleen maar absorberend de weidse en vreemde nieuwe uitzichten.
De sneeuw smolt uiteindelijk en ik bracht de zomer door met de ene strandzonsondergang na de andere. Ik deed dit terwijl ik 40 weken zwanger was, en ik deed dit met een baby van twee weken oud. Ik kwam thuis van het kijken naar zonsondergangen aan het water aan het einde van de nacht tot het geluid van coyote-pack gehuil en de aanblik van meer sterren dan ik ooit had kunnen raden, te zien vanaf dit aardse uitkijkpunt.
Mijn verlengde verblijf in het land was een meditatieve opleiding. Ik heb geleerd hoe ik in een sneeuwstorm kan rijden zonder te huiveren, en hoe ik bramen kan plukken met een baby op mijn borst. Ik kan de weg naar huis vinden door de bomen te onderscheiden en ik kan agaat in een stapel rotsen identificeren. Ik heb de verdiensten van een eenvoudigere manier van leven ontdekt en voel me getroost door het feit dat ik in staat ben om een gemeenschap op te bouwen op deze verre plek. De wereld om me heen hier is gelijk met het leven en ik weet nu dat het geschreeuw van de vos een facet van dit landschap is, net als de griezelig mooie flikkeringen van het noorderlicht boven mij.
VERWANT:
Waarom ik alles zou opgeven om in het land te leven
18 van de meest charmante kleine steden in heel Amerika
De andere kant van de Hamptons
