Zeven jaar geleden liep de tienerzoon van Cate Kurowsky in een diepe depressie. Andrew, die lijdt aan epilepsie en autisme aan het strenge einde van het spectrum, is non-verbaal. Steeds meer teruggetrokken, was het moeilijke gedrag van de 16-jarige en, vaak, zijn onvermogen om te begrijpen wat er om hem heen gebeurde, een veiligheidsprobleem geworden. Hij kon niet langer naar school. "Hij had in de wereld geleefd met mensen die op een veel hoger niveau functioneren dan hij en hij raakt een muur", zegt Cate. "Het was een heel trieste tijd voor hem."
Wanhopig naar alle suggesties, huurde Cate een gedragstherapeut in die een kleine verandering van omgeving aanbeveelde. "We hebben een schuur achter ons huis en ze zei: 'Geef hem gewoon een lunch daar - stel geen eisen, '" herinnert Cate zich.
Een blauwgroen aquarelboeket verkocht door Papercatz.
De maaltijd verliep soepel, maar een nieuwe setting alleen zou niet voldoende zijn om Andrew's humeur op lange termijn op te heffen. De behaviorist wilde weten of er een knutselproject was dat ze konden doen. Cate volgde een zelfstudie over papieren bloemen die ze in een tijdschrift had gezien en gebruikte papierponsen om de procedure voor Andrew te modelleren. "Hij drukte op de pons en begon kleine bloemen te maken, en hij keek naar me op en glimlachte", zegt Cate. "Ik heb nog steeds de foto van die dag. Het was de eerste keer dat hij in zes maanden glimlachte."
Andrew, 16 jaar oud, op zijn eerste dag knutselen.Van daar zegt Cate dat ze "haak, lijn en zinklood" was, zeker dat het maken van papieren boeketten de manier was om haar zoon te redden. Het paar ging een uur of twee per keer naar hun knutselruimte in de schuur, werkend aan projecten die niet al te veeleisend waren, maar voldoende betrokken waren dat Andrew gevoel van voldoening had, een reden om trots op zichzelf te zijn. Hij houdt van papier snijden en draadsnijden; Cate vermoedt dat de sensorische aspecten, het glijden en klikken, hem aanspreken. Binnen een jaar kon Andrew op school een re-integratieprogramma volgen.
Cate begon hun creaties op Etsy te verkopen en noemde hun winkel Papercatz ter ere van Andrew's favoriete cartoon, Samurai Pizza Cats . Alles krijgt het zegel van goedkeuring van Andrew: als hij niet aan een deel van een project kan deelnemen, doen ze het niet. Tot op heden zijn hun meest populaire producten Mason jar boeketten (een favoriet voor moederdag) en "bloemen" arrangementen gemaakt van vintage kaarten en bladmuziek.
Moeder en zoon hopen dat hun werk mensen met autisme meer bewust zal maken. "Op ambachtelijke shows zullen leraren in het speciaal onderwijs bijvoorbeeld zeggen:" Wow dat ik me nooit heb gerealiseerd dat mijn studenten dat kunnen ", zegt Cate. "Mensen met een handicap kunnen bijdragen. Non-verbaal betekent niet niet-intelligent. Het betekent niet dat je niet iemand kunt zijn die op een positieve manier bijdraagt aan de samenleving."
Andrew, nu 22, iets meer dan een jaar geleden van school af. Sindsdien is de Etsy-winkel van de familie nog belangrijker geworden. Cate, zijn fulltime verzorger, weet dat er zoveel mensen zoals hij zijn die de tijd doorbrengen bij dagprogramma's, blikken verpakken en handdoeken opvouwen. Ze zouden hun energie creatief kunnen kanaliseren, dingen maken via een gemeenschapsworkshop, denkt ze.
Zij en Andrew brengen maandag tot en met vrijdag en halve dagen op zaterdag door in hun papieren studio. De jonge man die ooit verlamd was geraakt door een depressie, heeft vreugde, zelftrots en zelfredzaamheid gevonden. "Door dit werk te doen, en te weten dat hij het goed kan, helpt hij een positieve kijk te behouden en voorkomt hij dat hij in een afgrond van zelfhaat terechtkomt", zegt Cate. "Gisteren waren we bloemen aan het maken en hij lachte - ik gebruik die barometers om te zeggen dat het allemaal goed is geweest."
Volg Country Living op Pinterest.
