Kentucky heeft geen schaarste aan notendragende bomen. Verschillende soorten komen in de hele staat voor, volgens de "National Audubon Society Field Guide to Trees." Onder hen zijn de butternut, zwarte walnoot en vele soorten hickories, waaronder de pecanboom. De sleutel tot het identificeren van deze nootdragende Kentucky-soorten is om te zoeken naar specifieke kenmerken op elke boom, met zeer veel aandacht voor de bladeren en de noten.
Herken de pecanboom aan de hoogte en de bladstructuur. De pecan kan tot hoogtes groeien in het bereik van 100 tot 150 voet. De boom groeit alleen in het wild in het westen van Kentucky, maar gecultiveerde vormen komen overal in de staat voor. Kijk naar de samengestelde bladeren van de pecannoot en merk op dat ze samengesteld zijn. Het blad bestaat uit een lange centrale asstengel (rachis), waaraan een variabel aantal bladen wordt bevestigd door korte stelen om één blad te vormen. Pecanbladeren hebben 11 tot 17 blaadjes, waarbij de blaadje een licht gebogen uiterlijk heeft en fijne gekartelde tanden aan de rand heeft. De pecannoot komt in een langwerpige bruinachtige schil.
Kijk naar de vele blaadjes op een zwart walnootblad om u te helpen bij het identificeren van deze Kentucky-dragende soort. Elk blad bevat ongeveer 16 afzonderlijke folders, merkt de site van de Universiteit van Kentucky op. De noten hebben een verdikte groene schil om hen heen. Merk op dat wanneer u de noten hanteert, een bruin-gele kleurstof naar buiten sijpelt en vlekken op uw handen maakt. Zwarte walnootbomen kunnen zo hoog zijn als 100 voet, maar de meeste volwassen walnoten in Kentucky top op ongeveer 60 voet lang.
Let op de vorm van de butternutbomen in Kentucky. Butternuts hebben een korte rechte boomstam en stevige lagere takken. Butternuts kunnen tot 70 voet hoog worden en hebben bladeren met van 11 tot 17 folders. Onderzoek de noten die groeien in clusters van maar liefst vijf. Je zult zien dat ze eivormig zijn met puntige uiteinden en dat de noot in de schil erg vettig is.
Identificeer de hickorybomen in Kentucky aan de hand van hun schors. Bestudeer de schors van de shellbark en shagbark hickories en zoek naar dunne, versmalde schubben van schors met naar buiten gebogen uiteinden over de hele stam. Inspecteer de schors van de bitternut hickory, op zoek naar grijze schors met ondiepe voren. Pignutschors is gladder dan de meeste Kentucky-hickories, terwijl mockernut-hickoryschors grijsachtig is en ondiepe richels en voren heeft.
U kunt de Kentucky hickories onderscheiden door de grootte van hun bladrachis en het aantal folders dat ze hebben. Shagbark hickory heeft een rachis zo lang als 14 inch en heeft meestal vijf blaadjes op één blad. Hickory-bladeren van Shellbark kunnen 24 inch lang zijn, met het gebruikelijke aantal folders dat zeven is. Mockernut hickory heeft een blad zo lang als 1 voet, met van zeven tot negen blaadjes eraan bevestigd. Pignut hickory heeft een 6 tot 12 inch lange rachis en heeft normaal vijf blaadjes per blad. Bitternut Hickory heeft een rachis van 6 tot 9 inch, meldt 'Trees of North America', met zeven tot elf afzonderlijke folders.
