Portretminiaturen

Voor fotografie waren prachtig geschilderde portretminiaturen de modieuze manier om gekoesterde herinneringen aan dierbaren vast te houden Waterverfportret Tot de 18e eeuw gebruikten de meeste miniaturisten aquarellen op perkament, terwijl latere beoefenaars zich richtten op ivoor. "Het gebruik van ivoor had voordelen omdat het de miniatuur een prachtige translucentie gaf, waardoor de sitter nog realistischer leek", zegt Christine Archibald, specialist in New York City in portretminiaturen en eigenaar van Christine Archibald Portrait Miniatures (archibaldminiatures.com) . "Helaas zijn ivoor- en waterverfverf kwetsbaar, dus de grootste vijanden van een miniatuur zijn water, vochtigheid en zonlicht." Man met gepoederde pruik

Maar met de komst van fotografie in het midden van de 19e eeuw, waren portretminiaturen geen gewoon aandenken meer voor opdrachtgevers.

Magische juwelen

Tegenwoordig kunnen verzamelaars voorbeelden vinden op antiekshows, veilingen en via dealers die gespecialiseerd zijn in portretminiaturen. Hoewel een portret van George Washington door John Ramage $ 1.216.000 bracht op een veiling van Christie's, New York in 2001, beginnen de prijzen rond de $ 600. "Dit zijn de meest intieme vormen van portretten met een geschiedenis en het zijn magische juwelen", zegt Archibald.

Gouden lijsten met Engelse, Amerikaanse en continentale miniaturen werden vaak gemaakt door een goudsmid of zilversmid, af en toe door de kunstenaar. Randen werden verfraaid met parels, diamanten, robijnen of granaten.

Unieke kunstwerken

"Portretminiaturen waren unieke, persoonlijke werken vanwege hun kleinschaligheid en gemakkelijke draagbaarheid." - Mark Evans, Victoria & Albert Museum, Londen

Mensen droegen de portretten als medaillons om de nek, aan armbanden of als broches. Tegenwoordig kunnen ze worden gegroepeerd op een muur of plank.

Voor fotografie waren prachtig geschilderde portretminiaturen de modieuze manier om gekoesterde herinneringen aan dierbaren vast te houden. Deze tokens van genegenheid, zo klein als een inch in diameter, waren bedoeld om de gratie en schoonheid van de oppas te vangen. "Portretminiaturen worden vaak gezien als een vroege versie van een foto en delen enkele kenmerken", legt Jo Brooks uit, een specialist in portretminiaturen en hoofd verkoop bij Christie's, Londen. "Koningin Elizabeth I zou portretminiaturen van haar favorieten vastmaken aan haar kleding en ze als versieringen dragen, terwijl koningin Elizabeth II eerder een foto van een geliefde in een tas zou dragen, of deze in een kast zou tonen."

Persoonlijke details

Elk oppervlak bood de mogelijkheid om de portretminiatuur verder te personaliseren. Volgens dealer Christine Archibald gebruikten kunstenaars vaak het haar van de oppas, soms gecombineerd met dat van een geliefde, en schikten het in wervelingen of in poedervlecht. Het haar werd vervolgens op de achterkant van het frame geplaatst op een opaalachtige basis en bedekt met glas, of gebruikt als een decoratieve rand.

Handtekening kunstenaar De naam van de oppas of kunstenaar kan op de rand worden gegraveerd. De kunstenaar tekende ook op de achterkant van het ivoor. Volgende antieke tafels