Fans van It's a Wonderful Life weten dat de film zich afspeelt in een fictieve stad genaamd Bedford Falls ergens in de staat New York - de regio is identificeerbaar dankzij verschillende verwijzingen naar naburige gemeenschappen zoals Buffalo en Elmira in de film - maar wat ze misschien niet zijn weet dat met name één stad een griezelige gelijkenis vertoont met Bedford Falls.
Tijdens het schrijven van het scenario bezocht regisseur Frank Capra de stad Seneca Falls, New York. "Er zijn veel Seneca Falls in Bedford Falls, " vertelt Jimmy Hawkins, de acteur die de jongste zoon van George Bailey, Tommy, speelde in de klassieker van 1946, aan CountryLiving.com. "Alleen de brug kan je veel vertellen."
Dus hoe kwam een Hollywood-schot, geboren in Italië, opgegroeid in Los Angeles en toen in Zuid-Californië woonde, uiteindelijk inspiratie op in het idyllische Finger Lakes-gebied van de Empire State, ongeveer 275 mijl ten noordwesten van New York City?
De eerste aanwijzing komt uit de uitgebreide familie van Capra. Het is gemeld dat hij familieleden had in het nabijgelegen Auburn, New York; hij heeft ze misschien bezocht toen hij, uit noodzaak of nieuwsgierigheid, naar Seneca Falls reed. Een plaatselijke kapper herinnerde zich dat hij Capra's haar had geknipt rond de tijd dat hij aan het script van de film zou hebben gewerkt. De man, Tom Bellissima, herinnerde zich de uitwisseling omdat hij ook van Italiaanse afkomst was en grapte dat hij de 'mooie' was (bellissima betekent 'mooi' in het Italiaans) en dat Capra, wat 'geit' betekent in het Italiaans, was 'de geit."
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog richtte Capra, een dierenarts van het Amerikaanse leger die de oorlogsjaren had besteed educatieve films voor het leger op, zijn eigen productiebedrijf op en ging op zoek naar zijn volgende project. Jimmy Stewart zei dat hij en Capra, die in 1939 samenwerkten aan de heer Smith Goes naar Washington, zich zorgen maakten over "als we het nog hadden, weet je, dat mysterieuze 'het' dat alles in deze stad betekent." (Stewart was zo lang zonder werk geweest dat hij overwoog terug te gaan naar Pennsylvania om de winkel van zijn vader te leiden.)
Dat is toen het hoofd van het productiebedrijf RKO Pictures Capra benaderde over het maken van een film gebaseerd op het korte verhaal uit 1943 "The Greatest Gift" van Philip Van Doren Stern, waarin een man te zien krijgt hoe het leven zou zijn als hij nooit is geboren. De vrouw van de studio-exec had het voorgesteld. "Hij dacht dat het het beste idee was dat hij ooit had gehoord en daarom besloot hij [een film] te maken op basis van dat thema", zegt Hawkins.
Maar afgezien van de onderliggende boodschap en de voornaam van de hoofdpersoon, nam Capra weinig van het verhaal van Van Doren Stern, in plaats daarvan vertrouwend op zijn eigen verbeelding en inspiratie van zijn reizen om de rest in te vullen. Hij was tenslotte een script aan het maken van een speelfilm uit een verhaal dat zo kort was dat het destijds vaak op kerstkaarten verscheen.
Frank Capra, circa 1930.
De invloed van Seneca Falls en het omliggende Finger Lakes-gebied op het scenario is zo griezelig dat de stad zich lang geleden "de echte Bedford Falls" noemde. Er is de brug waar een vrouw zelfmoord probeerde; het prominente Patrijsgebouw, dat een naam deelt met de middelbare school van Bedford; een hoofdstraat met ooit een mediaan, net als die van Bedford; en niet minder dan twee huizen die opvallend veel lijken op George en Mary's opknapper op 320 Sycamore.
Seneca Falls gaat er prat op de waarden te blijven belichamen die de film in de eerste plaats hebben geïnspireerd - familie, geloof en gemeenschap.
Seneca Falls organiseert zelfs een jaarlijks festival gewijd aan alle dingen van IAWL . De viering van dit jaar, die werd gehouden van 9-11 december, markeerde het 70-jarig bestaan van de film; de drie overlevende acteurs die de "Bailey kids" speelden - Karolyn Grimes (Zuzu), Carol Coombs (Janie) en Hawkins - waren de sterren van het weekend en signeerden handtekeningen voor fans die uren in de rij hadden gewacht op It's a Wonderful Life Museum en het houden van een openbare persconferentie in de kenmerkende Wesleyan-kapel. Het was daar dat een publiekslid dat beweerde de kleinzoon te zijn van een echte George Bailey zich hardop afvroeg of Capra langs de feesttent van zijn grootvader was geweest ('George P. Bailey Agency') in het centrum van Dryden, New York, ongeveer een uur rijden, terwijl u door de regio reist.
"In het oorspronkelijke verhaal was de naam van het hoofdpersonage George Pratt. [Capra] veranderde het in Bailey. Waarom, ik weet het niet, " antwoordde Hawkins.
De centrale scène van de film, waarin George overweegt zijn leven te beëindigen door vanaf een brug in het ijskoude water daaronder te springen, is griezelig vergelijkbaar met een tragedie die Seneca Falls op 12 april 1917 op zijn kop zette. Op die dag besloot een jonge vrouw genaamd Ruth om pleegt zelfmoord door uit een stalen constructie te springen die vrijwel identiek is aan de Bedford Falls-brug naar het Barge Canal hieronder. Toen ze haar nood zag, sprong een 17-jarige kanaalarbeider genaamd Antonio Varacalli achter haar aan, ondanks zijn eigen onvermogen om te zwemmen. Hij redde Ruth door haar naar een toeschouwer te duwen die een veiligheidstouw had verlengd, maar daarbij verdronk. Bewogen door de heldhaftigheid en het onbaatzuchtige offer van Varacalli, besloot de gemeenschap hem postuum de Carnegie Hero Medal toe te kennen en, in 1921, de brug met een gedenkplaat aangebracht, die er zou zijn geweest toen Capra door de stad kwam.
Die inwoners van de Seneca Falls uit het begin van de 20e eeuw hebben ook genoeg geld ingezameld om de familie van Varacalli uit Italië te halen, een doel waar hij op het moment van zijn dood naartoe had gewerkt. Deze daad van fondsenwerving zou de inspiratie zijn voor de eindscène van IAWL, wanneer de hele stad George verrast met genoeg geld om zijn bouw- en kredietactiviteiten te redden.
George Bailey imitator met een ventilator, in het Gould Hotel.
Tegenwoordig gaat Seneca Falls er prat op de waarden te blijven belichamen die de film in de eerste plaats hebben geïnspireerd - familie, geloof en gemeenschap. Eerder deze maand, tijdens het IAWL- festival, presenteerden stadsambtenaren Coombs, Grimes en Hawkins met ere-burgerschap. "We zijn allemaal in verschillende steden geboren, maar we hebben elkaar de afgelopen dagen gesproken en we hebben allemaal gezegd dat als we ooit opnieuw werden geboren, we wensten dat het hier in Seneca Falls was", zei Hawkins, sprekend voor zichzelf en zijn zusters op het scherm, terwijl ze de eer aanvaarden.
Daarna verzamelde een menigte zich in het historische Gould Hotel, dat voor het weekend was omgetoverd tot 'Martini's' bar, om te vieren met cake en champagne terwijl ze 'Auld Lang Syne' zongen. Gedurende het hele weekend genoten bewoners en toeristen van hun toevallige interacties met hun favoriete personages, tot leven gebracht door bekwame personage-acteurs die zich voordoen als George, Mary, Zuzu, Mr. Potter en oom Billy, die op Main Street waren.
Ondanks de huidige heersende status als vakantieklassieker, is It's a Wonderful Life gebombardeerd aan de kassa en kost Capra een half miljoen dollar. De publieke belangstelling voor de film was vrijwel onbestaand tot het einde van de jaren tachtig, toen de tv-uitzendingen en een algemeen gevoel van nostalgie de mensen vroegen: "Goh, wat is er met Zuzu gebeurd?" Parafraserend Sheldon Leonard, die Nick de barman in de film speelde, zegt Jimmy Hawkins: "de film is nooit veranderd; mensen zijn veranderd." Mensen hadden de boodschap van de film nodig - dat het leven van elke mens belangrijk is en zoveel andere levens beïnvloedt - zegt hij, maar ze hebben het nu meer dan ooit nodig.
