Zelfs op een doordeweekse dag, zelfs midden in de stad, heeft Waco een heel rustig, zacht ritme.
Laat op de middag van mijn eerste dag in de centrale stad Texas, steek ik de Brazos-rivier over door een wandeling over de Waco Suspension Bridge. Er is geen historische plek meer in de stad; de brug maakte deel uit van de Chisholm Trail, een handelsroute die in de 19e eeuw door miljoenen runderen werd betreden. Houten planken liggen aan mijn voeten. Grote gevlochten staalkabels stijgen boven me uit, terwijl voor mij, die kabels ondersteunt, een stevige bakstenen toren die doet denken aan een geminiaturiseerde Brooklyn Bridge.
In eerste instantie denk ik dat ik de enige ziel ben op de spanwijdte van 475 voet, die in 1971 werd omgebouwd tot een voetgangerspad. Maar opzij zie ik twee jonge vrouwen die sweatshirts van Baylor University dragen. Ze spannen een hangmat tussen twee ijzeren balken op de brug.
"Kamperen?" Ik vraag.
"Nee, " antwoordt een van de vrouwen glimlachend. "We gaan gewoon liggen en kijken naar de zonsondergang."
We wensen elkaar welterusten en komen aan in Indian Spring Park, aan de noordelijke oever van de rivier de Brazos, direct tegenover het Waco Convention Center. Ik kijk om me heen en ik lijk de enige mens in het park te zijn, hoewel een kudde meer dan levensgrote bronzen runderen - onderdeel van een sculpturale installatie van de kunstenaar Robert Summers, leer ik van een nabijgelegen plaquette - wat gezelschap bieden.
"Wil je dat ik je foto ermee neem?"
Ik draai me enigszins geschrokken om (ik sta tenslotte niet alleen) om een oudere vrouw te vinden die eerst naar een lid van de kudde gebaart en vervolgens naar mijn iPhone, waarmee ik het bronzen gezicht van het beest had geschoten. Zoals de Baylor vanaf de brug coed, glimlacht ze - ze is net zo vriendelijk als maar kan - en stralend van trots op het tafereel voor ons. Ik neem haar aanbod aan, bied haar ook welterusten aan en loop dan naar een andere plaquette, deze legt uit dat de kabels van de Waco Suspension Bridge waren "geleverd door John A. Roebling, New York, die de Brooklyn Bridge bouwde" - die opende 13 jaar na de brug van Waco. Geen wonder dat ze er hetzelfde uitzien.
Bronzen vee
Ik blijf mijn weg vervolgen naar het centrum en verbaas me onderweg over de bijna griezelige rust van Waco. Ik ben de enige voetganger langs mijn specifieke gedeelte van South University Parks Drive, en er is weinig verkeer voor voertuigen.
En dan, dicht bij de site van de boerenmarkt van Waco (alleen open op zaterdagochtend in de winter), zie ik een politieauto geparkeerd in een hoek naast een grasveld. Het begint donker te worden, dus ik ben een beetje nerveus dat ik een soort plaats delict ben tegengekomen - maar dan merk ik op dat de politieagent, die blijkbaar met rust is, een stok gooit. Zijn K9-collega schiet in achtervolging over het gras.
Uiteindelijk ga ik naar Webster Avenue, waar de Magnolia Market van Chip en Joanna Gaines is gevestigd. Ik ging erheen, hoewel ik wist dat het al gesloten was voor de nacht (ik kwam uiteindelijk nog twee keer terug terwijl het open was; zie "10 dingen die je moet weten over Chip en de Magnolia-markt van Joanna Gaines") omdat ik het wilde zien het in het donker. Het witte dak gloeit dankzij strategisch geplaatste spots; die iconische silo's doemen over het terrein op als stomme, zachte reuzen.
Terwijl ik buiten een paar foto's maak, praat een beveiligingsbeambte van de Magnolia Market me op. Toen hij een kind was, vertelt hij me, kwam hij hier met zijn vader om maïsvoeder te kopen voor de kudde vee van de familie. Hij heeft niet veel gelegenheid gehad om met de Gaineses te communiceren, voegt hij eraan toe, "maar ze lijken echt aardige mensen."
Een ding dat ik tijdens mijn bezoek leer: Chip en Joanna blijven vrij laag - ze zijn druk bezig hun kinderen groot te brengen, huizen te revalideren en afleveringen van Fixer Upper voor HGTV te fotograferen - en de lokale bevolking respecteert dat. Om bot te zijn, Wacoans lijken niet het soort dat al te enthousiast wordt over tv-beroemdheden.
Maar zoals The Dallas Morning News in november meldde, zijn Chip en Joanna "een economische boom die beter is dan een oliefilter. ... Waco´s bezoekersbureau krijgt dagelijkse verzoeken, en niet alleen van mensen die van plan zijn om te bezoeken. In Fixer Upper 's derde seizoen ... drie van de afgebeelde stellen zijn vanwege de show naar Waco verhuisd. Waco hotels melden dat de frequentie van bezoekers uit New York, Californië en de Midwest sinds 2014 is gestegen, toen het eerste seizoen van Fixer Upper werd uitgezonden. "
Dit is een bescheiden stad met 130.000 inwoners - of ongeveer het dubbele van als je het grootstedelijk gebied meetelt - maar het voelt vaak kleiner dan dat. Het bevindt zich halverwege tussen Dallas en Austin, maar het heeft een geheel eigen identiteit die voornamelijk wordt gevormd door de aanwezigheid van Baylor University, hier gevestigd sinds 1885. Zoveel als Chip en Joanna Gaines positieve aandacht aan Waco hebben besteed via HGTV, de waarheid is dat hun alma mater, Baylor, de grootste baptistenuniversiteit ter wereld, de echte drijvende kracht van de stad is.
Brazos rivier van Waco.
Een wandeling door de Baylor Campus
Voor Fixer Upper- fans is 24 april 2014 een historische datum; dat was het moment waarop de show formeel begon als een officiële wekelijkse HGTV-serie (na de uitzending van de pilot-aflevering in mei 2013). Maar voor Wacoans en sportfans is 31 augustus van dat jaar - toen de Baylor Bears hun eerste wedstrijd speelden in het onlangs geopende McLane Stadium - een veel grotere deal.
Het stadion met een capaciteit van $ 266 miljoen en 45.000 zitplaatsen ligt aan de oever van de Brazos-rivier, wat betekent dat "pre-game" zeilen "- waarbinnen booters zich naar aangewezen slips aan de rand van het stadion uitstrekken - iets is hier bovendien naar tailgating. (Baylor is echter een baptisteninstelling, maar alcohol wordt niet geserveerd bij berenwedstrijden.)
McLane Stadium van Baylor
Overal waar ik in de stad ga, zie ik de insignes van Baylor en de borden "Bear Country". Elke Wacoan met wie ik praat lijkt een Baylor-verbinding te hebben; ze zijn daar afgestudeerd of ze zijn momenteel studenten of ze werken daar of ze hebben een familielid dat daar werkt.
Op mijn tweede dag in de stad verken ik de prachtige campus van 1000 hectare in Baylor, waar architectonische pareltjes die klaar zijn voor Instagram, zoals de statige Pat Neff Hall in overvloed aanwezig zijn.
Pat Neff Hall aan de Baylor University in Waco.
De coolste dingen op de campus blijken de beren te zijn - niet het voetbalteam van Baylor Bears, maar letterlijk beren - en het Mayborn Museum.
Ten eerste, over die beren: Baylor University heeft een lange en trotse traditie om Noord-Amerikaanse Black Bear-mascottes te huisvesten, waaronder Joe College, die van 1932 tot 1940 diende; er staat een standbeeld van hem net buiten het McLane Student Life Centre. Een korte wandeling van het standbeeld van Joe College, er is een echte dierentuin-binnen / buitenberenhabitat. Tijdens mijn bezoek slapen de bewoners, Joy and Lady, die volgroeid zijn en tussen de 260 en 300 pond wegen, buiten en tamelijk adorably. Hekken en andere barrières scheiden menselijke gawkers van de beren, maar je kunt ze verrassend dichtbij krijgen. Drie eenvoudige regels staan op een klein bord op slechts een paar meter afstand van de tuin van Joy and Lady's:
Mijn gedachten: geen probleem! Graag voldoen!
In meer onschuldige tijden werden Baylor-berenmascottes echter aan de lijn rond de campus draven, naar games gebracht en zelfs flessen Waco-geboren frisdrank Dr. Pepper gegeven om te puffen. Maar bezorgdheid over de veiligheid ("Het blijkt dat beren tandbederf ervaren net als mensen, " verklaart een habitatteken), leidde ertoe dat die tradities werden verlaten.
Vreugde en dame
Wat het Mayborn Museum van Baylor betreft, het is een fascinerende plek om een middag door te brengen. Het museum neuriet positief met energie, dankzij alle kinderen van de lagere schoolleeftijd die enthousiast ronddraaien en alle exposities bekijken, terwijl hun (ietwat) geduldige ouders proberen bij te houden. En er is precies de juiste mix van educatieve goedheid en willekeurige artefacten - inclusief uitgebreide natuurhistorische diorama's, een bultrugschedel en een 75 miljoen jaar oud fossiel van schildpadden - evenals pure entertainmentwaarde.
Tijdens mijn bezoek wordt bijvoorbeeld een grote kamer overgenomen door een tijdelijke tentoonstelling getiteld "All Aboard The Mayborn Express", waarin modeltreinen, onderhouden door een groep volwassen mannen genaamd de Central Texas Area Model Railroaders, meeslepen door miniatuurlandschappen . Sommige zijn realistisch (glooiende heuvels en stadsgezichten) en sommige ... niet zozeer (pas op voor de voethoge Godzilla die klaar staat om op een caboose te stampen!).
Om mijn bezoek aan Baylor af te sluiten, stop ik bij Common Grounds, een lokaal instituut dat zich bezighoudt met studenten die laptops dragen. Net buiten de zuidwestelijke rand van de campus van Baylor, fungeert het huiselijke koffiehuis als een indie-concertlocatie met een openluchtpodium in de achtertuin. Common Grounds neemt koffie zeer serieus en werkt samen met kleine partijen zoals Pinewood Roasters, een bedrijf dat zijn hoofdkantoor in het nabijgelegen McGregor heeft, op slechts een paar blokken van Chip en Joanna Gaines 'Magnolia House B&B.
Gemeenschappelijke gronden in Waco.
Waar te winkelen - en eten - nadat je de Magnolia-markt hebt bezocht
De meest interessante winkelervaring in de stad - behalve Magnolia Market at the Silos - is natuurlijk te vinden in Spice Village, een verzameling van meer dan 80 winkels uitgehouwen in een magazijngebouw uit 1908 met zichtbare balken: Congress Clothing, voor is bijvoorbeeld een kledingwinkel die superzachte T-shirts verkoopt met hippe typografie (de coolste ogende Waco- en Baylor-shirts in de stad zijn hier te vinden); Flip Flop Junkie is een leverancier van zomerschoeisel, waaronder het merk Texas Hari Mari. Enzovoorts.
Door de jaren heen zijn Spice Village-verkopers gekomen en gegaan, en de merchandisemix verandert voortdurend (Joanna Gaines verkocht daar in 2012 zelfs vintage bordletters). Maar tegenwoordig lijkt de algehele DIY / eigenzinnige / schattige / vintage-esthetiek van Spice Village een ideale aanvulling op de gevoeligheid van de Fixer Upper . (Let op: de Magnolia-markt in Silos en Spice Village ligt op slechts drie minuten rijden van elkaar of 10 minuten lopen.)
Waco Spice Village.
Wat betreft de restaurantscene van Waco, de "Baylor Boom" in de nasleep van de opening van McLean Stadium heeft onlangs geholpen bij het aantrekken van lokale favorieten van elders in Texas, zoals Austin's Torchy's Tacos, die een Waco-locatie in 2014 opende, en Coach's Smoke, een McGregor BBQ-joint die afgelopen zomer een Waco-buitenpost opende.
Mijn laatste nacht in Waco, eet ik bij Coach's; Ik vraag me nog steeds af wat voor schade ik aan mijn slagaders heb toegebracht door de extravagante en heerlijke Pit Boss-burger te eten, die wordt gegarneerd met gehakte borst, gebakken ui, gefrituurde jalapenos, spek en iets dat Mojo-saus wordt genoemd. Ik vermoed dat Coach's levendige sportcafésfeer - er zijn meer dan twee dozijn flatscreen-tv's op de plaats - het enige is dat me ervan weerhield om in een door koolhydraten geïnduceerde coma te glijden.
Iedereen die ik ontmoet, verwelkomt de vreemdeling in hun midden met open armen (soms letterlijk - ik kreeg een paar knuffels).
Na het eten loop ik een paar blokken naar Dichotomy Coffee & Spirits, een twee jaar oude coffeeshop / bar / performance-ruimte, waar Tanner Evans en Sarah Dossey, tweederde van het Austin bluegrass-folktrio Indian & the Jones, spelen een gratis miniconcert met hun vriend Lainey Wright, een folk-pop zanger / songwriter ook uit Austin. Hun onmogelijk mooie stemmen bieden een welkome afwisseling van het lawaai van sport-tv bij Coach's Smoke.
De perfecte manier om een bezoek aan Waco te beëindigen
Op mijn laatste volledige dag in de stad, een zondag, word ik door een vriendelijke en lieve Wacoan genaamd Sue uitgenodigd om samen met haar, haar man en haar zoon in Calvary Chapel Waco te dienen. In deze meest Baptist van Amerikaanse steden lijkt het de perfecte manier om mijn bezoek af te sluiten.
Iedereen die ik ontmoet, verwelkomt de vreemdeling in hun midden met open armen (soms letterlijk - ik kreeg een paar knuffels). De sfeer is net zo chill als je zou verwachten van een uitgroei van Calvary Chapel Costa Mesa, een megakerk uit Californië geboren in de jaren '60 die begon met het dienen van surfers en hippies.
Maar voor mij maken twee dingen het heel moeilijk om te vergeten dat ik in Waco, Texas ben.
Ten eerste wordt de dienst voor de ongeveer 100 kerkgangers geleid door pastor Albert Fuentes, een totaal ongedwongen kale kerel met een soul-patch-meets-goatee - en natuurlijk draagt hij een Baylor Bears T-shirt met lange mouwen.
Ten tweede, als het tijd is voor hem om de congregatie over kerkzaken bij te werken, praat hij opgewonden over het verlaten van het kraakpand, saaie gebouw waar we in zitten. Blijkt dat Calvary Chapel Waco druk bezig is geweest met het renoveren van een ander nabijgelegen gebouw Albert zegt dat hij daar diensten wil gaan houden "zodra de wallboard open is."
Ja, in Waco, zelfs naar de kerk gaan, biedt je een beetje van die Fixer Upper- geest.
DAAR KOMEN
Tiny Waco Regional Airport (ACT) is een luchthaven met één luchtvaartmaatschappij; American is de enige vervoerder die het serveert. Rechtstreekse vluchten kunnen moeilijk te vinden zijn, dus je moet misschien doen wat ik deed en verbinding maken via Dallas / Fort Worth International (DFW). Een andere optie zou zijn geweest om gewoon naar DFW te vliegen, een auto te huren en ongeveer anderhalf uur van Dallas naar Waco te rijden.
Ongeacht hoe u naar Waco komt, u wilt dat een auto het verkent. De stad heeft minimale opties voor openbaar vervoer en buiten het centrum is het niet bijzonder voetgangersvriendelijk. Dat gezegd hebbende, voor een autocentrische stad is er niet veel verkeerscongestie in Waco. Een uitzondering is wanneer er thuiswedstrijden voor voetbal zijn op de universiteit van Baylor.
WAAR TE VERBLIJVEN
Wat betreft accommodatie, zullen diehard Fixer Upper- fans willen proberen te verblijven in Chip en Joanna Gaines 'Magnolia House, een bed & breakfast in het nabijgelegen McGregor, op 25 minuten rijden van Waco. Magnolia House is nu officieel geopend, maar helaas is het al voor 2016 volgeboekt.
Chip en Joanna Gaines, voor hun onlangs gerenoveerde B&B Magnolia House.
Magnolia House afgezien, uw opties omvatten het Hilton Waco (met standaardkamers van gemiddeld $ 169 per nacht vanaf dit schrijven) en een reeks andere middelgrote nationale ketens, waaronder Best Western, Comfort Suites, Hampton Inn, Holiday Inn, Courtyard by Marriott en Fairfield Inn & Suites. Het Hotel Indigo Waco, een "merk boetiekhotel" dat deel uitmaakt van een keten die eigendom is van de InterContinental Hotels Groups (bekend om zijn W en Aloft hotels) is misschien wel uw meest stijlvolle optie (standaardkamers waren vanaf dit moment minder dan $ 150 per nacht) ; het is ook het hotel dat het dichtst bij de Magnolia-markt in de silo's ligt.
Als een ervaren road-tripper en verstokte goedkope skate, koos ik een budget keten motel: de Waco Red Roof Inn. Mijn kamer was schoon, het personeel bij de receptie was vriendelijk en behulpzaam en een eenvoudig continentaal ontbijt, geserveerd net naast de lobby, was inbegrepen in de prijs (iets minder dan $ 60 per nacht, inclusief belastingen, tijdens mijn verblijf). Met behulp van voorgemengd beslag en een zelfbedienend wafelijzer, amuserend gevormd als de Lone Star State, maakte ik mijn eerste pluizige Texas-wafels op mijn eerste ochtend in Waco.
DIY-wafels bij Red Roof Inn Waco.
