Toen Aditya Raheja en haar man, Sanjana Madappa, uit Bengaluru, India ontdekten dat ze hun eerste kind samen verwachtten, adviseerden veel van hun vrienden, familieleden en zelfs artsen om hun vijf honden kwijt te raken voor de gezondheid van hun toekomstige eerstgeborene.
Maar als medewerker van een dierenasiel genaamd CUPA, zou Aditya op geen enkele manier ooit de pelsbaby's opgeven die ze liefdevol adopteerde en verzorgde. Dus in plaats daarvan namen zij en haar man de honden op in een zwangerschapsfotoshoot door Bhargavi Naveen. Ze deden dit om een bericht te sturen naar al haar critici en toonden hen hoe belangrijk hun honden waren in hun leven.
Shravan Krishnan, oprichter van Hotel for Dogs in India, deelde hun prachtige verhaal in een Facebook-bericht dat nu viral is geworden. Dit is wat ze schreef:
In dierenwelzijn, een van de meest voorkomende redenen die ik hoor voor het opgeven van een huisdier is 'Ik ben zwanger'. Wanneer ik heb geprobeerd deze families te adviseren, krijg ik het in mijn gezicht teruggeworpen dat ik geen mening heb omdat ik geen kinderen heb en geen zwangerschap heb meegemaakt. Dus vorig jaar in april besloten mijn altijd ondersteunende echtgenoot en ik om te zien waar de ophef over ging. Ik had een onredelijk moeilijke zwangerschap. De eerste 6 maanden zat ik vast aan mijn toilet, zelfs in het ziekenhuis omdat ik bloed aan het overgeven was. De ochtendmisselijkheid eiste echt een tol op me en ik dacht niet dat ik het einde van de zwangerschap zou halen. Ik had een paar weken respijt voordat problemen van een auto-ongeluk vier jaar geleden opdoken. Mijn zwangerschap werd een zeer risicovolle voor pre-term levering en ik was beperkt tot de grenzen van mijn huis. Ik kan niet eens beginnen met het beschrijven van alle gedachten die door mijn hoofd gingen, maar wat ik je kan vertellen is dit; niet één keer dacht ik 'hmmm mijn honden moeten gaan.' Mijn honden zijn de reden dat ik mijn zwangerschap heb doorstaan met mijn gezond verstand intact. De dagen dat ik huilde, had ik het geruststellende gewicht van Diegos op mijn schoot om me ervan te verzekeren dat alles goed zou komen. de nachten dat ik op de badkamervloer doorbracht, hield Leo me gezelschap en pootte me zachtjes af en toe om te zien of ik in orde was. Ik verloor onderweg een heel speciaal klein meisje, Leela, die me tot het einde toe met haar gekke capriolen liet glimlachen. Toen ik eindelijk in slaap kon vallen, liet ik Cujo aan mijn voeten rusten. Ik kon het me niet veroorloven in bed te blijven met medelijden met mezelf toen ik deze kinderen had die afhankelijk waren van mij.
Acht maanden later werd haar zoon Ayan geboren, gelukkig en gezond. Wij denken dat niet alleen zij en haar man nog betere ouders zullen zijn, dankzij deze toegewijde en liefhebbende wezens, maar dat haar zoon veel gelukkiger zal worden.
"Mij werd verteld door familie, vrienden en zelfs mijn arts om van mijn honden af te komen, dat mijn baby eerst kwam. Ik kreeg dezelfde dingen te horen die al die mensen die huisdieren hebben opgegeven me vertellen. Aan al die mensen kan ik gewoon zeg dit. Ik kon nooit een goed geweten een dier weggeven dat van me houdt en me vertrouwt met dezelfde onschuld en zuiverheid als mijn baby. Ik kon een familielid niet achterlaten om een ander binnen te brengen. Ik zal een leven dat net zoveel van mij afhankelijk is als mijn zoon. Tegen al die mensen zal ik altijd zeggen, NIET ZONDER MIJN HONDEN. "
