Wanneer de veelheid aan vakantiemagazine-verhalen, ochtendshow-tutorials, internetrecepten en Instagram-afbeeldingen de media overspoelen deze tijd van het jaar, voel ik me nog steeds een schuldige steek. Gedurende een paar decennia had ik het traditionele Thanksgiving-diner in mijn grote buitenwijkkeuken gepland, voorbereid en gekookt, en mijn familie vond het geweldig. Het was onze favoriete traditie en vakantie. En we keken allemaal elk jaar naar Thanksgiving Day Parade op tv, zoals ik opgroeide. In die tijd werkte ik voor Filene's in Boston, en hoewel ik de volgende dag bij het ochtendgloren de volgende dag - Black Friday - de vakantievensters moest openen, was ik blij dat ik thuis was om de show te runnen voor Turkije.
Toen de kinderen volwassen waren, kreeg ik de kans om de echte show te runnen: de eigenlijke Macy's Thanksgiving Day Parade in New York. Ik verhuisde naar New York om voor Macy's te werken, maar pendelde in de weekenden naar Boston om zich bij mijn man te voegen die bleef zitten. Onze twee duizendjarige dochters trokken uiteindelijk bij mij in een typisch klein appartement in New York. Het werk, appartement en woon-werkverkeer duurde zeven jaar. Het huwelijk gaat nog steeds goed.
In New York deed ik mijn best om een enorm nieuw werk te leiden, een professioneel leven op te bouwen en mijn thuisleven in Boston zo normaal mogelijk te houden. Eén slachtoffer was het huisgemaakte Thanksgiving-diner. Het werken aan de parade betekende 24/7 toewijding aan de oorzaak weken vooraf, beginnend vóór het ochtendgloren op Thanksgiving-ochtend, het lopen van de 2, 65-mijl parade-route, gevolgd door pure opwinding en uitputting 's middags toen Santa zijn weg naar Herald Square maakte.
Terwijl ik de enorme eisen op mijn tijd en uithoudingsvermogen overwoog, urenlang op straat staand naar Broadway-repetities te kijken, VIP's achter de schermen scharrelen naar de extravaganza van de balloninflatie, op weg naar allerlei mogelijke PR-crises en mijn tanden knarsend door clown college, I wist dat er gewoon geen manier was om mijn hele gezin in onze kleine keuken te proppen. Zelfs als ik nog een stukje energie over had om een ui te schillen.
"Onze kinderen waren super sceptisch en ik wist niet zeker of een Thanksgiving-restaurant teleurstellend zou zijn of misschien een beetje triest."
Maar wat doen tijduitdagende en uitgehongerde New Yorkers voor Thanksgiving? Ze gaan uit. Veel van hen. Dus begonnen we een nieuwe vakantie traditie, onzeker over hoe eten in een restaurant zou voelen. Onze kinderen waren super sceptisch en ik was niet zeker of een Thanksgiving-restaurant teleurstellend zou zijn of misschien een beetje triest. Zouden we elkaar kunnen horen in een lawaaierige boîte in New York? Past het eten bij al onze favorieten? Misschien was dit ding in New York toch gewoon een opoffering.
Maar Raad eens? Het voelde geweldig. We vonden een beroemd steakhouse in New York bij 34th street met een kwijl waardig Thanksgiving-menu. Het was warm, gastvrij, intiem en ongelooflijk lekker. En geen winkelen, plannen, voorbereiden, stylen, koken of opruimen voor mij. Niemand hoefde op te staan om de tafel tussen de gangen op te ruimen, dus we konden eigenlijk van de maaltijd genieten en zonder onderbreking met elkaar praten. En kieskeurige eters konden precies bestellen wat ze wilden. We hebben er zeven jaar lang onze nieuwe traditie van gemaakt, waarbij we vrienden en familie hebben uitgenodigd om met ons mee te doen, samen met vriendjes en hun families, buitenlanders en uiteindelijk verloofden en echtgenoten.
Nu terug in Boston en gelukkig fulltime met mijn geduldige echtgenoot, waardeer ik dat onze kinderen nog steeds trotse New Yorkers zijn en niet veel naar huis gaan. Dus onze Thanksgiving-familietraditie in ons speciale NYC-eetcafé blijft hangen, en we zullen er nog steeds komen om dit jaar weer samen te zijn - in een restaurant -.
Ik ben gewoon blij dat ik Thanksgiving en Black Friday pas voor de tweede keer in 33 jaar heb. Inmiddels heb ik geleerd die schuldige steek voor mezelf te houden.
