Woestijnplanten hebben soms doornen om dieren weg te houden.
Hoewel de woestijn een onherbergzame plek voor planten lijkt, hebben verschillende ongewone planten zich aangepast aan de woestijnomgeving. In plaats van lange takken, stengels of bladeren die veel vocht nodig hebben, hebben veel woestijnplanten in plaats daarvan doornen ontwikkeld. Deze doornen besparen water en voorkomen dat vervelende dieren proberen hun water te drinken. Voor een optimale groei in een eigen tuin hebben ze veel zon en beperkt water nodig.
Cactus
De cactus is de meest beroemde woestijnplant, met doornen die variëren van kleine spikes tot lange stekels. Cactussen hebben kleine bultjes die tepelhof worden genoemd en die ofwel een wervelkolom, bloem of fruit produceren, afhankelijk van de omstandigheden op dat moment. Door hun gedrongen gestalte kunnen ze vocht binnenin opslaan, zonder overtollig buitenweefsel waardoor water zou kunnen ontsnappen. Tuinders kunnen gemakkelijk kleine cactussen in de tuin of op zonnige binnenplekken naast een raam laten groeien. Ze hebben volle zon en goed doorlatende grond nodig, met voldoende tijd om op te drogen tussen lauw water.
De cactus is een van de beroemdste stekelige planten in de woestijn.
Stekelige Papaver
Stekelige papavers van het geslacht Argemone zijn woestijnbloemen waarvan de stengels bedekt zijn met doornen. De meeste zijn wit of lavendel van kleur en gedijen in de zuidelijke Verenigde Staten. De kelkblaadjes net onder de bloembladen hebben stekels, terwijl de bladeren stekelig zijn om dieren op afstand te houden. Ze hebben ook lange wortels die in staat zijn om water uit een diepe ondergrond te halen. Ze maken dramatische toevoegingen aan tuinen wanneer ze in de volle zon worden geplaatst met veel ruimte om wortels te vestigen en groter te worden.
Whitethorn Acacia
De witdoorn acacia, of acacia constricta, zijn stekelige struiken die ronde, gele bloemen produceren in de lente en opnieuw in de late zomer. Lange doornen stippelen hun takken. Ze groeien meestal in het zuidwesten van de VS en Mexico, waar ze tientallen jaren kunnen overleven. In het wild gedijen ze in extreme zomerhitte en onder vriestemperaturen in de winter, soms maanden zonder neerslag, volgens een artikel van Corey L. Gucker op de website van Forest Service. In een tuin kunnen ze een gematigd of warm klimaat overleven en zijn ze droogtetolerant.
