South Central Texas staat bekend om zijn hitte, droogte en alkalische grond en is niet gemakkelijk voor planten. Dit binnenland koppelt 14 tot 42 inch jaarlijkse neerslag met een 17-inch netto verdampingssnelheid. Van de glooiende prairies in het westen tot het heuvelland in het oosten, de regio South Central strekt zich uit over de winterhardheidszones 7b tot 9a van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. Naast de gebruikelijke stekelige verdachten, bewijzen veel hitte- en droogtekampioenen zich Texas stoer.
Prairie verbena bloemen groeien in droge grond.
Eenjarigen voor hete, droge tuinen
De hitte en droogte van South Central doen niets af aan de inheemse eenjarigen van de regio. Indiase deken (Gaillardia pulchella) bedekt tuinen en hete heuvels in rijke tinten oranje, roestrood en goud. Prairie verbena (Glandularia bipinnatifida var. Ciliata) reageert op grindachtige grond en hete zon met non-stop, magenta-paarse bloemen van lente tot herfst. Nonnative zinnia hybrids (Zinnia hybrida) en globe amaranth (Gomphrena globosa) zorgen voor langdurige, seizoensgebonden bloei terwijl ze koesteren in South Central zon, hitte en droogte.
Rode Indiase dekens met gele uiteinden die in het gras groeien.
Veerkrachtige, langjarige vaste planten
De siersalie "Powis Castle" (Artemisia x "Powis Castle") past precies in de landschappen van Zuid-Centraal. Hardy in USDA zones 4 tot en met 9, het fijn verdeelde, zilverachtige gebladerte van de 3-voet plant verdraagt hoge hitte en droogte. Texas sundrops (Calyophus berlanderi), die groeit in USDA-zones 5 tot en met 9, verdraagt hitte en droogte en produceert gele bloemen op een 18-inch plant van lente tot herfst. De salie "Henry Duelberg" (Salvia farinacea "Henry Duelberg") is een warmtetolerante selectie van een inheemse salie uit Texas. Hardy in USDA-zones 7 tot en met 9, reageert het op de ontberingen van South Central Texas met krachtige groei en massa's diepblauwe, seizoensgebonden bloemen.
Diepblauwe bloei in een veld van de wijze van Henry Duelberg.
Heesters met weinig water en veel warmte
Mexicaanse paradijsvogel (Caesalpinia mexicana) verslaat hitte en droogte met vurig gebladerte en tropische, rood-oranje bloemen op een struik tot 10 voet lang. Salie uit Texas, ook wel Texas ranger (Leucophyllum frutescens) genoemd, negeert de hitte en bedekt zijn 8-voet hoge zilvergroene gebladerte in paarse bloemen na regen. De 4-voet hoge overblijvende Copper Canyon struikmadeliefje (Tagetes lemmonii) krijgt struikbehandeling in South Central-tuinen als gele bloemen het bedekken van zomer tot herfst. Ondertussen wordt de struik Damianita-madeliefje (Chrysactinia mexicana) behandeld als een bloem. Bestuivers komen van de lente tot de herfst naar zijn goudgele bloemen. Beide "madeliefjes" verdragen warme, blootgestelde gebieden die hun aromatische gebladerte intensiveren. Alle vier deze struikachtige planten groeien in USDA-zones 8 tot en met 10.
Een oranje en violette Mexicaanse paradijsvogelplant die dichtbij een plein bloeit.Stoere Texas bomen
Inheemse Texaanse bomen zijn geschikt voor uitdagende South Central yards. Mexicaanse redbud (Cercis canadensis var. Mexicana), die groeit in USDA-zones 6 tot en met 9, bereikt 10 tot 15 voet lang en breed. De boom combineert uitzonderlijke hitte- en droogtetolerantie met magenta, bestuivers-aangename, lentebloei en klein, dik, wasachtig gebladerte met golvende marges. Lacey eik (Quercus laceyi), die groeit in USDA zones 7 tot en met 9, bereikt 30 tot 45 voet in hoogte en verspreid. De aantrekkelijke kantboom is zeer tolerant voor hitte, droogte en alkalische Zuid-Centrale grond en heeft weinig water nodig. De berglaurier van Texas (Sophora secundiflora), winterhard in USDA-zones 7 tot en met 11, wordt 15 voet lang met geurige, paarse, vroege lentebloei. Ook bekend als mescal bean, de taaie pods van de taaie, onderhoudsarme plant zijn giftig als ze worden gegeten.
Een kanten eik op de top van een helling die bloeit met wilde bloemen.
