Mijn favoriete kerstherinnering gebeurde toen mijn familie en ik naar de kerstverlichting gingen kijken. Toen we jong waren, gingen mijn broers en ik graag naar de kerstverlichting. Dat was een van onze tradities. Nadat we naar mijn oma's huis waren gegaan, zouden we een uur terug naar huis rijden. Op de terugweg zou er dit ene huis zijn dat prachtig verlicht was. Het zou allerlei dingen in de voortuin hebben - en dit was terug voordat ze al deze grote kerstverlichting extravaganza hadden die ze nu hebben - en elk jaar zou het groter en groter worden en uiteindelijk naar de tuin van de buurman overlopen. Het was het enige huis in die stad waar ik opgroeide dat echt versierd was.
Dit jaar waren mijn broers en ik vrij klein. We waren zo opgewonden om het huis te zien. Ik herinner me dat we in een Chevy Caprice Classic zaten. Ik kan het me herinneren zoals het gisteren was. Mijn broers en ik zaten op de achterbank (ik ben de oudste) en toen we dichter bij het huis kwamen, konden we alle lichten van een afstand zien. Er waren zoveel lichten, het leek een beetje op de Griswolds van Christmas Vacation . We waren zo opgewonden en je kunt alle dingen in de tuin zien. Er waren treinen, opgeblazen Santa's, vliegtuigen - alles wat kinderen leuk zouden vinden! Omdat het huis zo populair was geworden, stond er een lange rij auto's te wachten om het huis te zien. We waren een beetje geschokt om in zo'n lange rij auto's te zitten. (Je kunt zien wat voor soort entertainment we hadden in onze wereld in Oost-Texas.)
Mijn vader begon gefrustreerd te raken terwijl we wachtten. Toen we dichter bij het huis kwamen, zag hij een man met een emmer in de voortuin. De man blijft de emmer in de autoruiten van mensen zetten als ze voorbij komen. Toen ik dat zag, werd mijn vader boos. Hij ging meteen naar 'vaderwereld' over wat er mis is met dit land en hoe het tegenwoordig allemaal om geld draait. Toen we steeds dichterbij kwamen, bleef mijn vader kijken hoe de man de emmer in elke auto stopte, waardoor mijn vader alleen maar gekker werd. Ik zal nooit vergeten dat hij ons zegt: "Oké jongens, dit is wat we gaan doen. Wanneer we daar aankomen, ga ik het raam naar beneden draaien en wanneer hij de emmer in de auto steekt, ben ik het raam op zijn arm oprollen en met de emmer opstijgen. " Ik denk: "Oh mijn god, we gaan de gevangenis in!"
Mijn broers waren doodsbang. We werden steeds nerveuzer naarmate we dichter bij het huis kwamen. Zelfs mijn moeder was nerveus. Ze bleef maar zeggen: "Doe dit niet, doe dit niet", maar papa had het niet. Hij werd steeds gekker toen hij klaagde over de man die om donaties vroeg. Mijn broers en ik waren zo bang voor wat er zou gebeuren dat we op de achterbank op de achterbank gingen zitten. Toen het onze beurt was, rolde mijn vader door het raam naar beneden. De man naderde de auto en stak de emmer, die gevuld was met snoepriet, binnen het raam. Hij begon de snoepstokken over de hele auto te gooien en zei: "Ik kan dit niet geloven. Kijk naar die jongens achterin. Ze zijn mooi. Ik kan niet geloven dat je in deze lange rij op Kerstmis hebt gewacht. Ik kan niet geloven dat je dit hebt gedaan Dit is zo geweldig om gewoon mijn huis te komen bekijken. Vrolijk kerstfeest! Ik hoop dat dit de beste kerstnacht ooit is geweest. Hoeveel snoepstokken willen jullie? ' Mijn vader zonk in zijn stoel. Mijn broers en ik vinden het heerlijk om in snoepstokken te worden gedoucht. Het was het grootste dat ons in ons leven was overkomen. De man wenste ons weer prettige kerstdagen, trok de emmer uit de auto en we gingen naar huis.
We hebben de lichten eigenlijk nooit van dichtbij gezien omdat we in de vloerplanken zaten. Toen we weg reden, was de auto dodelijk stil. Zoals je je alleen maar kunt voorstellen, was mijn vader zo beschaamd. Hij schaamt zich niet goed. Ik zie dat mijn moeder haar best doet om niet te lachen. Het is een beetje zoals wanneer je in de kerk lacht, maar het niet hoort, dus houd je het vast, maar het maakt het alleen maar erger. Nou, dat was mijn moeder. Ze lachte zo hard, maar deed haar best om het binnen te houden. Mijn vader zegt geen woord het hele uur naar huis. Af en toe hoorde je een lach van mij of mijn broers terwijl mijn vader daar zo beschaamd zat.
We hebben het incident pas twee of drie Kerstmis later ter sprake gebracht. Zelfs nu zullen mijn broers en ik er iets over zeggen als we samen zijn voor Kerstmis. We zullen zeggen: "Hé papa, misschien moeten we langs dat huis gaan. Misschien hebben ze deze kerst wat geld of een beetje hulp nodig." Hij schudt gewoon zijn hoofd en kijkt ons aan. Naarmate ik ouder werd, begon ik te denken dat die nacht een herinnering was aan wat Kerstmis is. Overladen worden met snoepstokken was zo'n grote verrassing net als het wonder van Kerstmis. Het is Gods verrassing voor de wereld. Te midden van de chaos van de wereld - u kent het beroemde vers dat iedereen kent - om het met verse oren weer te horen op Kerstmis: "Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven." Daar gaat Kerstmis over. Het gaat over de geboorte van de Heiland van de wereld, over het geven van God, dat God een goede Vader is, Gods geschenk van zijn zoon, Jezus, aan de wereld. Het is deze daad van liefde, genade en genade voor de wereld voor ons om hem te kennen. Voor ons, om te weten wie hij is. Het was gewoon een perfecte analogie voor mij, omdat mijn vader dacht dat de man met de emmer wat er mis was met alles en het was eigenlijk wat voor een moment met alles klopte. Het is iets dat ik me altijd zal herinneren.
Dit essay maakt deel uit van een serie, " My Favourite Christmas ", met verhalen over geliefde vakantieherinneringen en tradities van speciale gastauteurs. Ga hierheen om de anderen te lezen .
