Marilyn Monroe en Joe DiMaggio brachten de knoop in het stadhuis van San Francisco op 14 januari 1954, amper twee jaar nadat DiMaggio een vriend vroeg om een afspraak te maken met de blonde bom. Het huwelijk was van korte duur: het eindigde negen maanden later met Monroe die DiMaggio's 'mentale wreedheid' citeerde in haar aanvraag.
Daar doen we de geruchten de ronde dat hun scheiding het gevolg was van het feit dat DiMaggio niet achter de roem van zijn vrouw wilde gaan zitten, maar een nieuw boek beweert dat de scheiding plaatsvond omdat Monroe geen kinderen kon krijgen. DiMaggio had een zoon, Joe Jr., uit zijn eerste huwelijk met actrice Dorothy Arnold, maar wilde een gezin met zijn nieuwe vrouw, volgens de biografie Dinner with DiMaggio: Memories of a American Hero co-auteur van de broers John Positano en Dr. Rock Positano.
"Joe wilde kinderen bij Marilyn en Marilyn wilde hem belonen met een gezin", luidt het boek. "In Italiaanse termen betekende seks kinderen. Geweldige seks betekende geweldige kinderen. Marilyn gaf godin seks, maar geen kinderen."
Dr. Positano ontmoette DiMaggio voor het eerst terwijl hij werd behandeld voor een oude hielblessure, meldt People . Hun vriendschap vormde zich tijdens het diner in verschillende restaurants in New York City.
Monroe en DiMaggio op het strand in Florida.
De ontbinding van hun huwelijk belette DiMaggio echter niet om voor Monroe te zorgen, die 12 jaar jonger was. In 1961, toen het einde van het vierjarige huwelijk van Monroe met toneelschrijver Arthur Miller haar gevoel "emotioneel kwetsbaar" achterliet, pakte DiMaggio de stukken op. Hij verzekerde haar vrijlating uit een psychiatrische kliniek, volgens History.com, en voerde haar weg voor wat R&R in het trainingskamp van de Yankees in Florida.
"Hij voelde dat ze erg kwetsbaar en heel lief was en dat het voor mensen heel gemakkelijk was om voordeel uit haar te halen, " vertelde Dr. Positano aan People .
DiMaggio zorgde zelfs zoveel voor zijn voormalige vrouw dat hij zijn vriend Frank Sinatra nooit vergaf dat hij haar had voorgesteld aan de familie Kennedy. Monroe kreeg te maken met depressie en drugsverslaving rond de tijd dat geruchten over zaken met John F. Kennedy en Bobby Kennedy begonnen te circuleren.
"Het begrip was dat haar betrokkenheid bij de heer Sinatra en de Kennedy-clan haar in een positie bracht waar het misschien niet goed was voor haar geestelijke gezondheid of haar emotionele gezondheid, " zei Positano. "[DiMaggio] dacht niet dat het goede mensen voor haar waren om in de buurt te zijn."
Monroe's dood op 36-jarige leeftijd in augustus 1962, slechts 17 maanden na haar psychiatrische behandeling, werd als een 'waarschijnlijke zelfmoord' beschouwd. Maar Positano beweert dat de actrice DiMaggio had verteld dat iemand haar zou 'doen'.
"'De hele Kennedy's waren lady-killers', " zei DiMaggio volgens het boek tegen Positano, "en ze zijn er altijd mee weggekomen. Ze komen er over honderd jaar vanaf."
"Ik heb altijd geweten wie haar heeft vermoord, maar ik wilde geen revolutie in dit land beginnen", vertelde DiMaggio naar verluidt aan Positano. "Ik ga naar het graf en betreur en geef mezelf de schuld van wat er met haar is gebeurd."
De honkbalster, die volgens het boek tot het einde toe dol was op Monroe, is degene die haar begrafenis regelde. Hij stuurde elke week rozen naar haar graf in Los Angeles tot zijn dood in 1999. Zijn laatste stervende woorden waren, naar verluidt, "Ik zal eindelijk Marilyn zien".
