1. We rijden uren om dat ene item (zoals die Camark-taartvogel) aan onze collectie toe te voegen . Het hart wil wat het wil, en soms betekent dat loggen van tijd op de weg.
2. 'Aardig' zijn heeft ons nooit ergens gebracht. Oké, dus we overdrijven hier - we zijn altijd aardig! - maar als het gaat om afdingen, is niets persoonlijk. Onze prioriteit is het krijgen van een eerlijke deal, en we zijn niet bang om direct te zijn.
3. We hebben spijt van kopers, maar alleen voor de dingen die we niet hebben gekocht. Het feit dat je zondag naar de antiekbeurs bent teruggekeerd om die prachtige (zij het te dure) Chippendale-kast te kopen, alleen om te horen dat iemand anders hem heeft vastgelopen, blijft je achtervolgen.
4. Die buurman met de truck is onze nieuwe beste vriend. Hoe gaan we anders dit ding thuis krijgen?
5. Estate sale schuld is echt. We voelen ons slecht graven door de aardse bezittingen van de onlangs overleden. Dat wil zeggen totdat we een Engelse transferware juskom in ons patroon vinden.
6. Onze voorliefde voor willekeurige feiten komt van pas . Wetende dat Kewpie-poppen oorspronkelijk werden gemaakt van bisque, of dat nietjes tot de 20e eeuw niet in meubelproductie werden gebruikt, kan later een hoop hartzeer besparen. Er zijn maar weinig dingen die ons meer terneergeslagen laten dan leren van een taxateur, niet minder, dat onze gewaardeerde 19e-eeuwse Elzas-kruik eigenlijk een reproductie is.
7. Er is geen grotere haast dan het zien van de Louis XVI Bergere fauteuil die we net voor 15 dollar hebben gekocht voor $ 2.000 op 1stdibs.
8. Behalve misschien winst maken op genoemde stoel. Eén appartementtherapie-lezer scoorde een "uber-rare Russel Wright sneeuwglas groentekom" voor $ 6 in een Pasadena kringloopwinkel en verkocht het op eBay voor $ 750. (Dat is een rendement van 12.400%, mensen!)
Vertel ons: wat zijn uw grootste antiquingsstrijd?
